بچه هاشونوبه بیرون شوت میکردم بخودشون هم رونمیدادم ودنبال یه خونه خیلی دورازاونامیگشتم
دقیقا سال اول ازدواجم با جاری و خواهرشوهر و مادر شوهر تو یک آپارتمان بودیم،
البته بعد از یک جاریم خواهرشوهرم رفت
کلا کاری به کار هم نداشتیم ونداریم،
مثلا خونه جاریم دو سه ماه یبار میرم سر میزنم اونم همینطور،خونع مادرشوهر هر روز یا یه روز در میون در حد چند دقیقه....
همه هم اینطوری راضین
اگه اینجوری نبود نمیشد دوازده سال بدون هیچ کدورت و ناراحتی باشیم
روابطمون کم و بر پایه ی احترامه
راهش اینه دعوا و قهر کنی باهاشون بچه هارو راه نده درو ببند
اگر چیزی گفتن بگو بچه ها باهم نمیسازن نفرستین بجه هاتونو
به نظر میاد احساس میکنی تو رو تو جمعشون راه نمیدن...اما بدون کار درست و تو میکنی ...میتونی هرزگاهی آخر هفته ها مثلا غروب دعوتشون کنی دور هم باشین 🤷♀️
من باشم درو باز نمیکنم اگرم گفتن شما که خونه این و غیره خیلی رک میگم بله خونه هستیم ولی خودم و بچه ها حوصله ی سروصدا نداریم اگر بچه هتون ا ناراحت شدن از این به بعد من بچه هام رو بفرستم خونه اونا
من تا یه بچه میاد که اذیت میشم زود اماده میشم و میگم ما میخواهیم بریم بیرون
بعد میرم و زود برمیگردم
جاریم بچه زیاد راه نمیداد بچه اون که میخواست بیاد میگفتم سرم درد میکنه برید کوچه
