قبلا به دلیل نا معلومی تعلیق شده بودم

متاسفانه منم به هیچ عنوان آدم صبوری نیستم

اما بعضی وقت ها شرایط طوری ایجاد میکنه که مجبوری به صبوری حتی اگه دلت نخواد

و منی که خانوادم خودشون گفتن برو زندگیت و کن و اون شوهرته و شوهرت مهمه

ولی هر روز باید برای کلمه به کلمه ی حرف های شوهرم هر روز به خانوادم جواب پس بدم 

منم دارم تحمل میکنم و زیر این خفت له میشم 

اما چاره ای جز زار زدن و گلایه بردن پیش خدا ندارم

من جونیم تباه شد

اما شما فرصت طلایی داری از دستش نده

من هم خانواده پشتم نبودن هم با دوتا بچه چاره ای جز برگشتن نداشتم

اما شما الان باید عقلانی تصمیم بگیری نه احساساتی

من همش خودمو سرزنش میکنم که  ایکاش الان ازدواج میکردم

نه ۱۵ سالگی 

۲۷ الی ۲۸

ما هم خوب بودیم به طوری که همه میگفتن عاشق تر و عاقل تر از شما دوتا وجود نداره

ما با هم طوری حرف میزدیم حتی تو جمع برادرم همیشه میگفت این دوتارو نگاه کنید انگار تازه اول نامزدیشونه

اما خوشی زد زیر دلش و یه شبه همه ی احترام و عشق و علاقه وغرور و آبرو رو بر باد داد 

بی لیاقت بود

بی لیاقتی که شاخ و دم نداره

اگه من ضرر کردم اون صد برابر من ضرر کرد

چون اون عشق آتشین من و داشت

عشقی که بعداز چندین سال ازدواج شعله ور بود و هر کسی نمیتونه داشته باشه و حفظش کنه

اما الان دیگه نداره

هم من مردم

هم خودش و تو دلم کشت

من به شدت آدم احساساتی بودم

همیشه دوست داشتم زندگی پر از عشق و محبت داشته باشم

میگفتم زندگی بدون عشق مزه نداره

الان زندگی من از لحاظ عاشقی بی مزه ترین لحظات و داره میگذرونه

و از لحاظ گذشته تلخ ترین و زهرمار ترین روزهای زندگیمو

الان نمیدونم چی درسته چی غلط 

مغزم هنگ کرده 

هم ازش به شدت متنفرم طوری که میره بیرون آرزو میکنم ایکاش زنده بر نگرده

هم دوستش دارم وقتی میره بیرون دیر میکنه دلم شور میزنه

اما عشق و محبت سابق من و به هیچ عنوان و هیچ وقت تا زنده هست نمیتونه داشته باشه

تناقض خیلی خیلی عجیبیه 

در حال حاضر فقط دارم عشق و احساساتمو که لبریزه سرکوب میکنم که مبادا باعث بشه خدایی نکرده زبونم لال به راه بد کشیده بشم و خیانت کنم

من آدم به شدت احساساتیمو و زندگی پر از عشق برام خیلی مهمه

بخاطر همون همیشه میگم ایکاش کسی بود و قدر این همه عشق و محبت و میدونست

ولی حالا که نمیدونه

فقط خدا هست 

و خدا هست 

و خدا هست

پشتم گرمه به خدا نه بنده خدا

من فرصتی ندارم باید بسوزم و بسازم

اما به نظر من تو فرصت داری 

گذشته رو بی خیال به فکر آینده باش چون فرصت داری

گذشتت و اون سوزوند 

اما ایندت و طوری بساز که اون بسوزه

آدم از یه سوراخ دوبار گزیده نمیشه

مطمئن باش اگه از فرصتت به نحوه احسنت استفاده نکنی

یه روزی یه وقتی یه جایی

به شدت خودت و سرزنش می‌کنی که چرا من اسرار به برگشتن همچین آدم بی لیاقتی کردم

اشتباه پشت اشتباه تکرار کردن فقط صدمه به خودیه

منم این حرفارو تا دلت بخواد شنیدم 

بهش گفتم طوری برده بودمت بالا همه به اسمت قسم میخوردن به عشق و رسمت قسم میخوردن این نبود جواب من

گفت میخواستی نکنی 

از این بعبد هم نکن

از اعماق وجودم سوختم و خاکستر شدم

فقط ایکاش فرصتی مثل فرصت شمارو داشتم