سلام دوستان من ۷ساله ک ازدواج کردم شوهرم چون تک پسر بود اون زمان گفتن خونتون باید پیش خودمون باشه خونه بغلی پدرشوهرم اینارو خریدن برامون هرچند من همون موقع هم ناراضی بودم چون اینده نگر هستم ولی شوهرم خیلی خوشحال بود اونموقع هم عقل الانم رو نداشتم ک مخالفت کنم حالا گذشت و الان پسرم ۴ونیم سالشه بچه خواهرشوهرمم هم سن پسر خودمه اونا هرروز میان خونه پدرشوهرم پسرمم همش اونجاست و میخاد با دختر عمش بازی کنه معمولا از صبح نگهش میدارم پیش خودم تا عصر ک میره اونجا و نمیاد تا شب شبم بزور میاریمش واقعا کلافم حس میکنم بچم زیر دست خودم تربیت نشده گاهی خیلی سخت گیری میکنم که نره ولی اونم خیلی ناراحت میشه موندم چکار کنم شما بودید چی میکردید
چرا از این دید نگاه نمیکنی
که بچتون بک همبازی داری
جایی برای رفتن داره
اگر مثل بچه من تک بچه بود
غربت بود
جایی نداشت بره
کسی نبود بازی کنه چی
بنظرم اگه سخت گیری کنی بهش بدلج میشه سعی کن به خودت جذبش کنی که دیگه نره با دختر عمش بازی
بی ادبی یا چیز خاصی یاد میگره اونجا؟اگه نه خب بچه همبازی میخواد سخت نگیر،البته من بچه ندارم شاید منطق مادرانه ندارم نظرم اینه
عزیزم اول از هم سجده شکر کن که کسی رو داری که در بچه داری کمکت میکنه اما تعادل این کارو به مدیریت خودت بستگی داره قبل از اینکه بچت دلش هم بازی بخواد خودت باهاش بازی کن یا ببرش پارک تا سرگرم بشه.الان من هیچ کسی رو ندارم بچمو یک ساعت با خیال راحت بسپرم بهش سخته اما نمیزارم بچم کمبودی حس کنه هر روز تفریحشو داره
بزار بره بازی کنه دوسال دیگه که بره پیش ومدرسه بازی با دختر عمه اش از سرش میوفته
اینجوری که شما رفتار کنی بدتر بچه لجبازتر میشه کنترلش برات سختتر میشه خودتم یه موقع های باهاش برو
اسی سخت نگیر اگه چیزای بدی یاد نمیگیره و از رفتن بچت دلخور نمیشن اشکالی نداره به نظرم جوری که تربیتش خراب نشه و بچه ها لزوما اون چیزی که ما میخوایم نمیشن گاهی شما ببر گاهیم بچه ی خواهرشوهرتو دعوت یا خودتم حضور داشته باش قانون بذار که سر یه تایمی برگردین خونتون چون کوچیکه نمیشه سخت گرفت خودم تجربه دارم که میگم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
46 ثانیه پیش
46 ثانیه پیش
47 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
