من ۳۲سالمه و اون ۳۸سالشه، بستگی به شیفتش داره گاهی اوقات چندروز پشت سر هم بعدش چندروز نداریم چون شیفتش طولانیه. بخدا منکه نمیخوام سر خودمو شیره بمالم، هم خانواده خودش هم خانواده من کوتاهی هاش رو قبول دارن ولی چیزی نمیگن ک من تحملم رو از دست ندم. پسر خوبیه داماد خوبیه ولی برای زندگی خودمون کم میزارع، تقصیر خودمم هست چون هرجا کمبودی دیدم یا گذشت کردم یا خودم پوشش دادم ک همه چی خوب باشه
به نظر همین رابطه گرمتون نشون دهنده دوست داشتنتونه
یه کار کن موقع رابطه حرفاتو بزن خواسته ها بگو
بگو بهش چطور پوشش و رفتاری خوش‌حالت میکنه
حتی ببین چی اونو خوش‌حالت میکنه چه تو رابطه چه زندگی بگو بهش من قول میدم انجام بدم برات خوشحال بشی توام منو خوشحال کن
نمیخوام دعوا راه بندازم بیفتیم جلوی چشم همه و همه بخوان مجبورش کنندچ‌میدونم گواهینامه بگیرع به خودش برسه و... چون دیگه اون زندگی هیچ حریمی نداره هیچ لذتی نداره.الان حداقل دلم نمیسوزه ک باز بخاطر آرامش مزخرف این زندگی نمیرم خودمو عین برده های جنسی بکنم براش، اذیت میشه ک بشه اصلا برام مهم نیس. بدترین ها هم اتفاق بیفته از تصمیمم منصرف نمیشم. واقعا بی لیاقتی از خودش نشون داد توی زندگی
گفتم بهش خیلی هم گفتم ولی ی مدت یادشع بعد میندازه پشت گوش، بخدا الانم دارم گریه میکنم نمیدونی چقدر خسته م. خیلی بی معرفته. چندساله ازدواج کردیم نکرده حتی یک بار ی لباس تو خونگی بگیرع بپوشه بگه تو دوسداشته باشی. دوست داشتنم تبدیل به نفرت شده
ممنون عزیزم وقت گذاشتی، متاسفانه چه حرف بزنم در مودش چ حرف نزنم چیزیه ک همش تو سرم میچرخه و داره اذیتم میکنه. خودمم خیلی سرزنش میکنم بخاطر اینکه دیدم هر زنی داره با سیاست رفتار میکنه دیدم به فکر خودشه توی دلم میگفتم چرا زندگی براش مهم نیس چرا خودخواهه، و حالا میبینم ک اونا چقدر درست عمل کردن و من چقد خودمو بدبخت کردم
