این دوستم فامیلمونه.
من سه تا دختر ۱۱ ساله و هفت ساله و سه ساله دارم
اون دوتا پسر ۹ ساله و هفت ساله
من از بس بچه هام همبازی ندارند و مخصوصا دختر دومم کمرو هست دلم میخواد با بچه دارها در رابطه باشم،
اما مشکل اینه که مامانشون خیلی پرروئه.
بچه هاش هر اشتباهی میکنن یه توجیهی میاره.
مثلا پسر اولیش وسایل دختر منو برمیداره و اذیتش میکنه که این مثلا بدوه دنبالش. چن بار دخترم شکایت کرد و من هر بار گفتم خودت بهش بگو نکنه. اما خب پس اون بر نمیومد خیلی شیطونه. خواستم خودم به اون بچه تذکر بدم اما گفتم بزار مادرش بگه. بهش میگم دختر من معترضه . اومد پرسید چی شده؟ دخترم با گریه گفت ماژیکامو برداشته.. گفت خب میخواد بری دنبالش بازی کنی. دختر منم گفت خب من دوست ندارم این بازیو بکنم.
هیچی مادرش سکوت کرد.پسرش هم وشت سرش داشت میشنوید
بنظرم این سکوتش یه جور تایید بود!
یا حتی یکبار من دیدم اسباب بازیش رو برادر خودش شکست و مادرش هم همون موقع دید و واکنش نشون داد اما بعد پسرش داد میزد سر بچه سه ساله من که چرا شکستیش؟
و مامانه سکوت و تازه اون وسط قربون صدقه بچشم میرفت!
منم یه کم جوش آوردم گفتم عزیزم اسباب بازیتو برادر خودت شکسته. میگفت نه دختر شما شکسته...
خلاصه که بچه های شری داره و مادر هم نه تنها جیزی نمیگه تازه اون وسط قربونشونم میره!
نمیدونم چه واکنشی باید نشون بدم
