ولی به نظر من احتمال مورد اول کمتر از مورد دومه
الان خیلی از مردم به مشاوره روان درمانی و حتی دارو درمانی نیاز دارن ولی خدایی چند درصد مردم مراجعه می کنن؟
اونایی که توانایی مالی دارن
و فقط اونایی ادامه می دن که این پولا براشون زیاد نیست
کیس بستری بود خانواده حتی نمی گذاشتن دارو مصرف کنه اومدنش پیش من هم یواشکی بود اون وقت من باید بدون خانوادش همه گره ها شو می گرفتم تو دست و همه چیز زندگیش رو کنترل می کردم که مبادا آسیب زننده بشه، وضعیتش هم حاد بود نمی تونستم بگم سر کار هم بره چون هم برای خودش آسیب زا بود هم جامعه
خون دل خوردم تا بحرانی نشه وضعش
خانواده هم یک بار متوجه دارو خوردنش شده بودن تا حد مرگ کتکش زده بودن، بهش می گفتم خانواده هم نیاز به درمان دارن، می گفت من جرات ندارم اسم روانشناس رو بیارم☹️
هنوزم حالش خوب نشده و خدا کنه بتونه فرد سالمی تو جامعه بشه
من تو توضیحات به اشتباه نوشتم روانشناس و روانپزشک و مشاور
بیشتر منظورم مردم عادی بود که دیگه خیلی حمایت گر نیستن
اما به قول شما نگرش شما رو هم قبول ندارم
من خودم کنکور روانشناسی دادم چون به شدت به انسان ها علاقه دارم و دغدغه دارم در موردشون
به نظرم روانشناسی که به موجودات مثل ربات پول ساز نگاه می کنه برای این رشته ساخته نشده
این که طرف درس خونده شغلشه خیلی بدیهی و قابل درکه
اما اصلا بحث خود روانشناس هم نیست بحث اصلی حمایت گر نبودن مردم مثل قبل و بحث دوم هم اینه که بستر درستی وجود نداره روانشناس هم پولش و از همین مردم در میاره دیگه اگه مردم نتونن پرداخت کنن خب اون هم نمی تونه درامدی داشته باشه ای کاش شامل بیمه می شد
در حال حاظر فقط آدمایی که مشکلات مالی ندارن می تونن مراجعه کنن که خیلی وقتا وقتی پول هست خیلی از مشکلات خود به خود حل می شه به جز مشکلات ریشه ای
این درسته ولی من تا حالا حرکتی از روانشناسا ندیدم که دنبال بیمه ی این جریان باشن
شایدم فقط من ندیدم حرکتایی بوده
واقعا اگه بیمه براش ایجاد نشه ...می دونید الان روانشناس رفتن یه کار لاکچری شده تا این که یه کار درمانی باشه
طرف اوج مشکلش اینه که دوست پسرش رفته چون بالا شهر نشینه و پول داره می تونه ساعت ها وقت روانشناس رو بگیره
اما از اون طرف آدم هست که دوره های شدید مانیا می گذرونه اما چون پول نداره باید با خودش کنار بیاد
