تا آخرش با من همراه شو و جمله ای رو که لازمه ب من بگو لطفا بی اهمیت رد نشو تو حداقل صدای منو بشنو

حس میکنم وسواس فکری داری و اینکه فکر میکنی اگر مورد توجه کسی قرار بگیری یه ایرادی بوده که اینطور شده در صورتی که کاملا طبیعیه چون مورد توجه قرار گرفتن رو ایراد میدونی ازش بیزاری

درونگرا بودن خوبه یه ویژگیه ولی وقتی از تعادل خارج باشه که باعث مشکل بشه دیگه یه ویژگی نیست یک مشکله که باید رفع بشه

عزیزم اینکه درونگرا باشی اصلا مشکلی نداره

این که دوست نداری مورد توجه باشی هم با روش های کاملا محترمانه و بی سر و صدا قابل دستیابیه و هیچ ایرادی درش نیست

حالا دو سه تا نکته که توو صحبتات بود رو دقت کن

ادم متفکر و اهل فکر کردنی هستم، خودم رو ارزیابی میکنم و سخت گیرم نسبت به خودم

اینا جای سوال داره

ادم متفکر به یک موضوع بیش از یکبار فکر نمیکنه چون اونوقت اهل تفکر نیست، وسواس فکری یا نشخوار ذهنی داره، اگه اینجوریه از این بر حذر باش

خودت رو زیاد ارزیابی میکنی و سخت گیری، یعنی خودت رو دوست نداری، شخصیت سرزنشگری داری و اولی از خودت شروع کردی که بسیار مخربه، و میگن ریشه در این داره که از طرف والدین باید و نباید زیاد شنیدیم

در هر حال اگر رفتارتون محترمانه است و با خودتون مهربانید دیگه نظر بقیه مهم نیست، شمام که دنبال جلب رضایتشون نیستید چه بهتر 

تا زمانی که به این نتیجه نرسی که این رفتار درست نیست و این حد از گوشه گیری تعادل نیست نمیتونی تغییر کنی

اما اگر به نتیجه برسی که درست نیست و باید تغییر کنی اون موقع راهکار داره

قطعا ویژگی های خیلی خوبی داره

هوش خوبی داری

هوش کلامی خوبی داری

کلمات رو خیلی خوب استفاده میکنی و...

اما درون گرایی زیاد هم خوب نیست

من درکت میکنم چون درونگرام ولی نه به شدت شما مثلا جمعو دوست دارم ولی نه اینکه هر روز برم مهمونی یا هر روز برم بیرون ...ولی برعکس من خواهرم برون گراس دلش میخواد همش بیرون باشه و تو اجتماع من نمیتونم مثل اون باشم اونم نمیتونه مثل من باشه بنظرم باید بیشتر با کسایی رفت و امد کنیم که شبیه خودمون باشن البته تا حدودی هم میتونی خودتو با محیط وفق بدی ولی نه اینکه توقع داشته باشی کلا شخصیتت عوض شه

آدما با تفاوتاشون قشنگن🥰

وای وای وااااای ک چقد منی 

فک میکردم فقط منم ک اینم 

منم فروردینیم و تا خدودی این ویژگی هارو دارم

منممم دقیقااا همینممم شایدم وسواسی تر از او 

قبلا سختم بود همش دوس داشتم بتونم مث بقیه باشم چون همش بهم میگفتن چرا این مدلی ای؟ انگار از فضا اومدم واس همون دنبال تغییر بودم 

الان یه سالیه که متوجع شدم خودمم ک مهمم الان دیگه واقعا برام مهم نیس خب من اینم دیگ چیکارش کنم خیلی رک میگم به همه و اتفاقا بیشتر خوشمم میاد از خودم رک میگم بهشون و وارد جمع نمیشم ک انزژیم بیفته اذیت شم، رکمیگم پیام نمیدم زنگ نمیزنم چون با گوشی بیگانه ام و خیلی چیزای دیگه 

به نظر من شهصیت شما همینه خودتو دوس داشته باش همین مدلی، حساس نباش