نوسانات خلقی

من خودم قاطی ام ، واقعا نمیتونم کسی رو با این خصوصیت تحمل کنم

به اون حرفش که تو شرایط عادیش میگه اعتماد کن مثلا اگه میگه دوستت داره اعتماد کن 

کسی که سطح لیتیوم خونش نرمال نیست روانپریشم میشه گاهی

دو قطبی هست احتمالا درمانم نداره فقط  کنترل

نه هیچ وقت روی بی حسی نمیمونه، شاید نوسان داشته باشه سرد و گرم بشه ولی وقتی تو شرایط نرمالش به این نتیجه رسیده که میخواد باهات بمونه پس اگه دو روزی هم سرد بود گذراست. نوسانات خلقی تاثیری روی اصل احساس نداره 

اگه ذاتا بخوادت تغییر نمیکنه مگر اینکه یه روزی کلا خودش نخواد 

دو قطبی نیست این بوردرلاینه. حتی اونموقع هم که میگه دوست داره در واقع شیفته است. نمی تونه کسیو دوست داشته باشه. بیشتر از اینکه احتمال داشته باشه دیگه دوستت نداشته باشه احتمال داره ازت بدش بیاد سر چیزای عادی. به نظرم بهتره ولش کنی

واقعا هم روحیه اش حساسه ولی این عشق نیست. بوردرلاین ها از نظر عاطفی تو سه سالگی گیر می کنن. احساساتشون به اندازه بچه ی سه ساله شدید و غیر قابل کنترله ولی عشق شون مثل آدم بالغ نیست و واسه این میگن واقعی نیست. در واقع اون جوری که یه بچه ی ساله مادرشو دوست داره دوستت داره. حالا چطور؟ احساس می کنه تو کامل ترین موجود دنیایی. به نوعی احساس می کنه تو خدایی. یه آدم کامل و افسانه ای که قراره همه مشکلاتشو حل کنه و یه زندگی مثل رمان ها داشته باشید. هر لحظه راجع به تو خیالبافی می کنه و چون تو این آدما نوعی فراموشی هست (بخاطر فشار روانی زیاد) ممکنه یادش بره کدوم خاطراتو باهم دارید کدومارو خیال بافته و کدومارو خواب دیده. ممکنه بشنوی ازش فلان وقت که فلان جا بودیم در حالی که فلان جا نبودید. اینو باید بدونی که تو خیالاتش ساخته و الان یادش رفته. احساس می کنه تو همه کاراشو نگاه می کنی و واسه این برای خیلی از کاراش (که شاید عادی باشن) عذاب وجدان داشته باشه یا یه چیزای عجیب و حتی چندش از خودش برات تعریف کنه چون حس می کنه تو مثل خدا خودت اینارو می دونی و می خواد خودش بهت اعتراف کنه (به نوعی خودم تو جمع خودمو مسخره می کنم تا بقیه نتونن اینکارو کنن) می خواد به خیال خودش از زبون خودش بشنوی مثل بچه ای که یواشکی شیرینی خورده الان خودش اعتراف می کنه تا حداقل بخاطر صداقتش تنبیه نشه (یا به نوعی بخاطر اعترافش مادر حس کنه خودش نمی دونسته که اینکار بده یا شرمنده نیست حداقل خودش) نمی دونم دقیق تونستم توضیحش بدم یا نه. البته اگه تو به اصطلاح فرد مورد علاقه اش باشی اینجوریه. ممکنه حتی الانم نباشی. یه چیزایی رو ممکنه یادش نیاد (چیزای خیلی بدیهی) در حال دروغ گفتن نیست واقعا یادش نمیاد. دنیا براش سیاه سفیده. یا صفر یا صد. سیاه براش خودشه و سفید تویی. تو چیزی هستی که اون نتونسته باشه. از هر آدمی که شبیه خودش باشه متنفره. توئم به هر حال آدمی نمی تونی که مثل شاهزاده ی کتاب قصه ها رفتار کنی تا ابد. به محض اینکه رگه ای از حالات خودش رو توی تو ببینه (داشتن عاطفه. حسادت، خودشیفتگی، نا امنی یا هر عاطفه ای) توئم میشی مثل خودش (سیاه) دیگه ازت متنفره. البته شاید همونارو گاها براش باعث الهه تر شدن تو بشه. اینکه بقیه ازش متنفر باشن یا خوششون نیاد خیلی براشون سنگینه(مگر اینکه سیاه باشن براش) گاها ممکنه از کسی انقدر متنفر باشه که تصور اینکه کسی دیدگاهی که اون به اون نفر رو داره به خودش داشته باشه باعث شه خودزنی کنه. خیلی پیچیده است. ولی در کل اون تورو انسان حس نمی کنه. گاها ممکنه ناخودآگاه یا عمدا از نظر روانی دستکاریت کنه (همون بازی کردن) چون حس می کنه اون تنها کسیه که انسانه و بقیه کامل تر از اونی هستن که انسان باشن. بقیه ربات هایی هستن که باید دستکاریشون کنه تا از اون (انسان ضعیف و نا کامل مراقبت کنن) و در عین این درجه نفرت از خود در اصل به نوعی خودشیفته هستن و فقط خودشون برای خودشون وجود دارن. گاها حس می کنن بقیه توهم اند. تو برای اونی. ممکنه اگه ولش کنی بره خودکشی کنه ولی اگه بمیری ککش نگزه. اون  مثل بچه سه ساله تصورش از خودش رو با دیدگاه تو تنظیم می کنه و کل مهم بودن تو برای دیدگاهیه که تو از خودش به اون میدی نه خودت. انقدر متناقضه که نمی دونه کیه و دنبال خودش تو چشمای بقیه می گرده و اگه چیز بدی پیدا کنه می خواد خودش رو بکشه اگه بری یعنی من کافی نیستم، خوب نیستم لیاقت ندارم و فلان و بخاطرش آسیب جسمی به خودش میزنه ولی اگه بمیری خب مردی دیگه. واسه این میگن که عشقش با وجود شدید بودن واقعی نیست. البته ممکنه این بیماری رو نداشته باشه. تو وضعیت بد اقتصادی افراد تصمیم های عجیب میگیرن و از نظر روحی آشفته و متناقض میشن. ممکنه حالاتش موقتا مربوط به اقتصاد باشه. این بیماری خیلی پیچیده است و ریشه های عمیقی داره که از سن کم شروع میشه. اگه این مدل علائمو عمیقو نداره و فقط آشفته است برای اقتصاده.

گفتم که ممکنه بخاطر اقتصاد باشه ولی بوردرلاین ها این علائمشونو همه جا نشون نمیدن. اینا درونیه اکثرشون خودشونم نمی دونن. اوج چیزی که میشه از دور دید رفتارای بی منطق، فوران عواطف یهویی و مودی بودنه و اینکه هر کدوم از اطرافیانش یه جور بشناسنش که با شخص دیگه متفاوت یا حتی متناقض باشه. اینارو هم حتی ممکنه نشون نده ولی در کل میشه از دور تشخیص داد.  می تونی بگی در کل چجور شخصیتی داره؟ (به غیر نوسان خلق)