من واقعا دوست ندارم داخل جمعی باشم یا با کسی مثلا صحبتی کنم دور همی برم اما وقتی هم تنها هستم واقعا اذیتم ولی بازم ازینکه داخل جمع باشم واقعا اذیت میشم بهم خش نمیگذره حتی با عزیزترین آدم های زندگیم بهم خش نمیگذره نمیدونم چیکار کنم و از اینکه مثلا ببینم داخل جمع خیلی مثلا بعضیا حرف میزنن یا می‌خندن واقعا عصبیم میکنه این موضوع میدونم ک عادیه اما دلیل این اخلاقم رو نمیدونم چیه
باید تحمل کرد دیگ باگوشی خودتوسرگرم کن
یه سوال اعتماد به نفست کمه؟
منم همینجوریم و با یه مشاور صحبت کردم گفتم من کلا از ادما فراری شدم گوشه گیر یا منزوی نیستم و تو جمع بودنو دوس دارم اما وارد جمع ک میشم تحمل ندارم دوس دارم‌زود تموم شه
گف ریشه ش برمیگرده به اینکه فک میکنی انسان دوس داشتنی نیسی حالا از هر لحاظ
این مشکل حل شه اونم حل میشه
اهان واقعا خیلی بده اینجور حالا باز از جمع دوری کردن یجوری درست میشه اینکه با کسی حتی بزور سلام علیک میکنی ک یوقت گرم نگیره باهات واقعا آدمو اذیت میکنه بعد از یه طرف ناراحتم میشم ک میبینم اونا چقدر قشنگ کنار همن و من نمیتونم باهاشون اوکی بشم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
