من یک بچه یکساله دارم اما واقعا انگار تنهام شوهرم از دو هفته شاید یکی دوشب بیاد خونه پول بهم هیچی نمیده زنگ میزنم صد تومن میفرسته من سه چهارماهه لباس برا دخترم نخریدم. نه از لحاظ جنسی باهام کاری داره نه مالی نه احساسی دیگه نمیتونم تحمل کنم وقتاییم میاد خونه عصبیه همیشه سرم داد میزنه غذاش پنج دیقه دیر بشه سرمن خالی میکنه میگه تو چه گوهی بودی من خوردم هزارررر تا حرف بی ادبی بهم میزنه بچه مریض بشه دادوبیداد میکنه همه چی تو دنیا تقصیر منه انگار همه چیزو من تحمل کردم با کمترین امکانات زندگی کردم خیلی صبوری کردم اما درست نشد که نشد دیگه قط امید کردم لطفا قضاوتم نکنید و نیاید بگید چرا بچه دار شدی بشما مربوط نیست کسی ک تجربه داره فقط بیاد
فقط میتونم بگم خیلی سخته درک میکنم
اگه واقعا روزگارت سخته چرا جدا نمیشی؟؟؟؟
طلاق و یه مادر مجرد بودن خیلی سخته اگه پشتوانه مالی داشته باشی شاید بشه تحمل کرد اگر نه واقعا نمیشه
کجا می‌خوابه نمیاد خونه؟؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
37 ثانیه پیش
37 ثانیه پیش
38 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
