خودت خوبی عزیزم؟
فدات شم نه هنوز
چه جالب منم 8ماهه باردار بودم پسرم برا اولین بار بیمارستان اعصاب و روان بستری شد و معلوم شد اسکیزوفرنی داره قبلش مدرسه میرفت عادی بود من هول کردم بچه زودتر دنیا اومد ، هنوز بخیه های سزارینمو نکشیده بودم رفتم بیمارستان ، پسرمو بین بچه های شدید اعصاب و روان دیدم ، توهم داشت منو نمیشناخت ، با همون وضع مریضی خودم از در بیمارستان تا خونه رو گریه کردم ، ، ، یک صلوات پسرمو مهمون کنید منم براتون میفرستم
۱۹ دقیقا برا خودش خیلی سخته کاش راحت بشه ، گاهی با خودم فکر و خیال میکنم نمیتونم تحمل کنم ، بعضی ها میگن بزارش بهزیستی ، نمیتونی تحمل کنی ولی میگم این پسر کوچیکم بزرگ شد خیالم ازش راحت شد ، این بچه مریضمو راحت کنم ، خاهرم میگه زده به سرت تو هم دیوانه شدی ، ولی نمیتونم ببینم بیگناه تقصیر افتاده تو زندان انفرادی با تو همهاش ، عالم برزخشه ، از همه زندگی افتاده فقط اذیته از سمت توهم هاش
خوب میدونیم که این جور بیماری ها درمانی نداره. و خیلییییییی خیلی خیلی بیماری سختیه. هیچکس درک نمیکنه، هیچکس نمیتونه کمک کنه و بدتر از همه نگاه های بد دیگرانه..
آدم دلش نمیاد اینکارو بکنه. و زندگی هم سخته. هرچی بگم شعار دادم! فقط میتونم بگم باید خدا معجزه کنه، همین
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
