دلتنگم...

چندسالته؟ مجردی؟شاغل نیستی؟

ادم بالاخره علایق خودشو داره،منم مثل دوستام تو کافه ها نیستم.چون علاقم نیست.تنهایی و خلوت خودمو دوست دارم کتاب و فیلم عاشقشم.

شما خودتو با کسی مقایسه نکن.ولی بنظر من روانشناس میتونه بهت کمک کنه گره های ذهنیتو باز کنی.

اسنپ دکتر،روانشناس هم داره هروقت بخوای میتونی یکی رو انتخاب کنی صحبت کنی باهاشون،راه حل بده بهتون.

من چندبار این کارو کردم سبک شدم باهاشون صحبت کردم.

عزیزم مگه بجز خودمون کس دیگه ای هم متهم هست؟

البته سنتم خیلی کمه منم همسن شما بودم دنبال مقصر در بیرون میگشتم تا الان که رسیدم به ۲۵سالگی متوجه شدم،

همه چیز به خودم بستگی داره حتی اینکه یه ادم فاقد شعور چقدر ناراحتم کنه هم به خودم بستگی داره من چقدر اجازه میدم شرایط منو تحت کنترل بگیره.

 شما خیلی کوچولویی کلی راه پیش روت داری.

هرچقدر بیشتر خودتو تو غصه غرق کنی به این فکر کنی من ناراحتم بیشتر غصه دار میشی عزیزم.

حواس خودتو با یادگیری مهارت پرت کن

زبان هنر ورزش 

پیاده روی با صدای اهنگ بلند 

هرچقدر بیشتر سرخودتو شلوغ کنی کمتر غصه ها بهت حمله میکنن عزیزم.گرچه من نمیدونم چی تو دلت میگذره ولی همه تجربشو داشتیم ,نو جوونیتو با غصه و اضطراب از الوده نکن.تو بهترین سن هستی عزیزم

حرفت کاملا درسته،زن و شوهری که تفاهم ندارن و بچه دار میشن جنایت میکنن چون موجود بی گناهی رو وارد این سیاره درد و رنج میکنن.من اصلا نمیخوام نصیحتت کنم چون نه شرایطت رو کامل میدونم و نه در جایگاه نصیحتم.

پدربزرگ مادربزرگ منم باهم خیلی جر و بحث داشتن و مامانم و بقیه خاله و دایی هام هم تو شرایط خیلی سختی از نظر خانوادگی بزرگ شدن بخصوص دایی کوچیکم که ته تغاری بود و اختلاف سنیش زیاد بود و تنها موند تو خونه پر از دعوا ،داییم همیشه لبخند داشت ،همیشه از اینده حرف میزد هیچ وقت پدربزرگمو نبخشید حق هم داشت ولی دائم به این فکر میکرد الان چیکار کنه حالش خوب باشه برای ایندش برنامه ریزی داشت ۳۴سالگی سرطان خون گرفت فوت شد ولی تا لحظه اخر زندگیش با امید زندگی کرد ،اینقدر زندگی بهش سخت گرفت که قلبم درد میگیره یادش میفتم ولی تو خانواده مثال شده تا کسی میخواست مثال بزنه از خوبی میگف از ابوذر یاد بگیرین.

داییم مامانم بقیه خاله و دایی های دیگم مثل شما قربانی خانواده شدن ولی با امید اینده رو ساختن کم نیاوردن.

شما هم ناراحتی کردن حقته شما هم حق داری نبخشی ولی با خودت نجنگ نذار خشمت به بقیه خودتو از بین ببره

نازنین جان ،من خودم وقتی یکی خیلی اذیت میکنه خیلی ها در حدی که میره رو مخم مغزمو میخوره یاداوریش.

برای خلاص شدن میگم خدایا منکه نمیبخشمش ولی سپردمت به خودت،یا اسم تمام کسایی که بدم میاد ازشونو رو کاغذ مینویسم و پاره میکنم خشم ادم تا حدی تخلیه میشه.عزیزم ادمای دیگه مقصرن چرا تو بمیری دور از جونت،کاش واقعا مرگو زندگیمون دست خودمون بود ولی نیست محکومیم به زندگی کردن.

یچیزایی عزیزم واقعا زمان میبره و سن هم خیلی موثره.

مخصوصا شما که تو سن کم این همه سختی کشیدی شکننده تر هم شدی.

عزیزم تو مجبور به فراموشی ناراحت نبودن از شرایط و بخشیدن ادمایی که با بی فکری بهت ظلم کردن نیستی.

من حتی نمیگم چرا خودکشی کردی حتما خیلی بهت فشار اومده که این کارو کردی و خیلی هم سنت کم بوده‌

ولی تو نسبت به روحت و جسمت وظیفه داری،حق داری گریه کنی ناراحتی کنی چون بخشی از زندگیه ولی نباید همه زندگیت بشه حق داری فراموش نکنی بدی های دیگرانو حتی محتاط باشی در برقراری ارتباط با ادم های جدید ولی حق نداری حق تجربه کردنو از خودت بگیری.

همه چیز جز چرخه زندگیه 

الان ناراحت باش دلت گرفته گریه کن به زمین و زمان بد وبیراه بگو حقته ولی نخواه از خودت که ناراحتی تا ابد ریشه داشته باشه،فیزیولوژی بدنته ها ناراحتی به طور خودکار بعد مدت زمان خاصی رو به فراموشی ما خودمون ریشه دارش میکنیم.