خب طبیعتا خونه بزرگ ویلایی اگه بازسازی بشه خیلی بهتر از آپارتمان کوچیکه. باز اگر تصمیمتون به خونه اپارتمانیه حتما بزرگ باشه، نورگیر، سرویس بهداشتی جدا از فضای پذیرایی باشه، آشپزخونه پر کابینت و کمد دیواری داشته باشه، تعداد واحدها بالا نباشه. بهترین طبقه ، طبقه دومه، حتما پارکینگ داشته باشه و نهایتا ۶ واحد باشه نه بیشتر.. کنتورها همه جدا باشه
اگه این موارد رعایت بشه توی انتخاب واحد آپارتمانی، قطعا معایب از بین میره.
ولی از همسایه هم باید شانس بیارید که فضول و بی فرهنگ نباشند، راهروها رو کثیف نکنن، شلوغ کار نباشن ، زیاد سرو صدا هم نداشته باشن، وقت و بی وفت
عزیزم من هم اپارتمان زندگی کردم هم ویلایی هم مجتمع.
یه کلام بگم حتی کهنه ساخت باشع هم ویلایی بهتره. اپارتمانی میگن امنیت داره من خنده ام میگیره. هر آپارتمان حداقل چهار پنج همسایه ان. یه دزد بیاد خونه ات نمیفهمی کی بوده. نمیفهمی اینایی که دارن میان تو ساختمون فامیل همسایه ان یا نه. این دردسر تو مجتمع خیلییی حاد تره.
یه بچه میخواد بدوئه همه ی همسایه ها عاصی میشن از صداش. یه همسایه دوست داره پارتی بگیره. یکی دوست داره وسط عصر موقع استراحت همه آهنگ باز کنه. یکی مستاجر مجرد میاره که با خودش دختر میاره.
ویلایی مال خودته. خودت مبدونی کی مهمونی بدی. کی اهنگ باز کنی. بچه ات بدوئه
خونه ویلایی از همه نظر بهتر از آپارتمانی هستش . از شر همسایه بد و پر سر و صدا و پول شارژ راحتید
اپارتمان تومنطقه خوبی بگیر
تعداد واحدا کم باشه،مدیرهم داشته باشه
وگرن اگ توبعصی مناطق بگیری ببخشیدا میبینی همسایت گاوه یکی کافیه واسه گندزدن ب ارامش کل بلوک
تا حالا شده ببینی روی پله ها یه گله ی گراز وحشی راه بره و فکر کنی سقف خونه الان بیاد پایین؟؟
ما با همسایه هامون و بچه هاشون این مشکلو داریم چون فرهنگ آپارتمان نشینی رو بلد نیستن😐
یا تا حالا شده ساعت پنج صبح صدای معاشقه ی تازه عروس و دوماد رو بشنوی😐؟؟
درضمن آپارتمانی بعد از ده سال کهنه ساخت محسوب میشه کم کم. بخوای بفروشی سخت قبولش میکنن. بیست سال بعد بخوای بکوبی بسازی هم هر ساختمون چندین همسایه ان. یکی میگه بکوبیم یکی میگه نکوبیم. خونه ویلایی مال خودته. باز الان یکم هزینه میکنی بازسازی میکنی ده سال بعد پول جمع کردی میکوبی چند طبقه میسازی
