الان حالش از قبلم بهتره،سینشو برداشتن اما دیگه بهش عادت کرده و پروتز خارجی استفاده میکنه،الان کامل خوبه،بانگیزه تر از قبلدوران شیمی درمانی یکم سخته،اونم میگذره،چون بد غذا میشن و بیخالن سخته وگرنه اونم چیزی نیست،بعدشم شما ک بارداری اصلا نباید ب خودت استرس وارد کنیا،اینو بهت قول میدم وقتی میرید دنبال درمان انقد عین مامانت و حتی خیلی حوان تر میبینی که خوب شدن که ب کل حالت خوب میشه و امیدوار،فقط جلوس گریه نکنین باهاش عادی رفتار کنید مثلا محبت بیجا نکنین بهش فک کنه ناتوانه
خودش میگه تهش سینه امو برمیدارن،یا عمر دست خداست انقدر آدم سالم یهو افتاده مرده ،هرچی خدابخواد و این حرفا.
من بهش نگفتم توده بدخیمه بهش گفتم خوش خیمه
درمان مادر شما چقدر طول کشید؟؟کجا رفتن دکتر؟؟؟من باردار نیستم عزیزم واسه دلخوشیم گذاشتم
من اطرافم 3نفرسرطان سینه داشتن عمل کردن الان باکنترلش راحت زندگیشونومیکنن
خیلی اعتقاد دارم کلی به جوادش قسمش دادم یه چیزی ته دلم میگه مامانم خوب میشه ولی خب خیلی میترسم از پریشب تاحالا نه خواب دارم نه خوراک ما کاشان زندگی می‌کنیم اینجا متخصص پستان نداره و دکتر خودشم جراح عمومی هستش
خیلی باهاش حرف میزنم میگم مامان تو بخاطر ما هم شده باید زود خوب بشی ،یه خواهر ۱۱ ساله دارم یه برادر ۱۸ ساله
تازه یکسال هست اومدم خونه خودم
خیلی برا مامانم نذر و نیاز کردم با خاله ی خودش که صحبت کردم تا تجربه اش رو بشنوم خیلی بهم امیدواری داد فقط دعا کنین مامانم خوب بشه خودم نوکریشو میکنم
