2 تا راهکار میگم , اولیش اینه که توی دل ترست بری!
قطعا و حتما ممکنه که دفعات اول اشتباه کنی , اما بارها و بارها به خودت بگو من انسانم و انسان جایز الخطاس!
بشین کاغذ و قلم بگیر دستت , به کودک درونت که تصمیم گرفته حرف نزنه به هزار و یک دلیل, باهاش گفتگو کن , و بهش اطمینان بده که اشکالی نداره که اشتباه کنه , چون تا اشتباه نکنه صحبت کردن رو نمی آموزه×
مطالعه کن , کتاب بخون تا حرف خوب برای زدن داشته باشی ...
راهکار دوم : دنبال سخنران هایی بگرد که در کودکی مشکل جدی در صحبت کردن داشتن و امروز جلو صدها نفر صحبت می کنن , یکیش آقای مجتبی شکوری ( به عنوان اولین نفر پیشنهاد می کنم , لحظه ی دارچینش رو سرچ کن و ببین) با این راهکار اون مقاومت ذهنت کم کم کنار میره
این دو تا راهکار توام قطعا کمکت می کنه..