شوهرم کارمنده باحقوق ۶ تومن
قراره یکی دو ماه دیگه حقوقش بشه حدود ۸ تومن
خودم کارمندم با حقوق ۸ تومن
اجاره نشین هستیم و ۴ و نیم اجاره میدیم
چند ماه دیگه احتمالا اجاره در بهترین حالت ۲ تومن اضافه میشه.
یه ماشین داریم
هنوزم بچه نداریم
۲ ساله ازدواج کردیم
خودتون میدونید خرج زندگی خییییلی زیاده
من یسری از خرجای خودمو خودم میدم چون اگر ندم واقعا شوهرم سختش میشه با این حقوق
هرچند شوهرم مرد خیلی خوب و صبور و پاکی هست و تا جایی که داشته باشه واسم خرج میکنه ولی با این اوضاع اقتصادی واقعا هییییچ پس اندازی نمیتونیم داشته باشیم.
مگر از پول خودم یکم اضاف بیاد برای پس انداز
هممممش استرس دارم گریه میکنم و از آینده میترسم.از اینکه کِی ما خونه دار میشیم بالاخره؟
از اینکه اجاره ها هر سال دو برابر میشه و حقوق کارمندا به نسبت تورم بالا نمیره خیلی ناراحتم
یجورایی دارم کل زندگیمو غصه میخورم و گریه میکنم
یموقعایی بی خیال میشم ولی دوباره یه شرایط بد اقتصادی ک پیش میاد گریه میکنم و حال روحیم بد میشه و غر میزنم ب همسرم و اون خیلی میشکنه
میدونم کارم اشتباه هست و تا حدی ک بتونم چیزی نمیگم ولی گاهی انقددددررر حالم بد میشه و استرس شرایط اقتصادیمون رو میگیرم که مجبور میشم بهش بگم و اون خیلی ناراحت میشه و غرورش میشکنه
دیشب با ناراحتی گفت کاش همراهم بودی توی مشکلات ... اینطوری که رفتار میکنی، خیلی حس تنهایی میکنم😔😔😔😔
خیلی ناراخت شدم که چرا من مثل خیلی زنای دیگه نمیتونم برای همسرم یه همراهِ خوب باشم و باهم زندگیمونو بسازیم و از داشته هامون لذت ببریم...
دوس دارم شاد باشم و از داشته هام لذت ببرم
از اینکه مجبور بشم بخاطر شرایط بد اقتصادی جامعه، کیفیت زندگیمو هی کم و کمتر کنم میترسم