قدرشونو بدونین
مثل ما نیستین ک تک و تنها افتادیم یه گوشه شهر...وضع مالیمون نسبتا خوبه مرفه نیستیم ولی حسرت به دلم نیستیم همو هم دوست داریم اما بسیار بی کس و کاریم، دیشب ک بیمارستاک بودم کلی به حال خودم غصه خوردم هزاران مراحل سخت دیگه زندگی ک تنها بودیم.
خوش بحالتون ک مادر دارین، مامان آدم سنگ صبور آدمه...دلسوز واقعیه.داشتن خواهر برادر نعمته...اگ دارین خدا براتون حفظ کنه...برای منم دعا کنید از این همه تنهایی بیرون بیایم، هیچ فک و فامیلی نداریم.همسرم از من بدتره ...موقع ازدواجم هزاربار گفتم دوس دارم با خانواده پرجمعیت وصلت کنم چه کنم ک دست من نبود...
یه دعایی سوره ای راهکاری نشونم بدین ک بتونم تعاملمو بالا ببرم ک یه کم دور و اطرافم شلوغ بشه...چیکار کنم.
حسرت یه مهمونی رفتن یا مهمون اومدن به دلمه...
