کاربر جدید نیستم

۱۴ سال پیش ازدواج کردم با کسی که اصلا دوستش نذاشتم و جوابم منفی بود و نمیدانم چطور شد که نامزد شدیم.

نامزدیمان  اختلاف داشتیم هربار بعد دیدارمون گریه میکردم 

مراسم ازدواجمون هم با چشمان گریه من برگزار شد

تفاوت سنیمان ۱۱ سال بود

اصلا از،فیافش خوشم نمیاومد از خودش از رفتاراش

از نظر تحصیلات من بالاتر بودم

بعد دنیا امدن دختربزرگم زندگیم اروم شد رفتارش بهتر شد

ولی اصلا ازش خوشم نمیاومد ولی اشتباه خودم بود اون مقصر نبود 

از دست خودم عصبانی بودم

تا اینکه شاید بشه گفت بهش عادت کردم و زندگی باهاش تقریبا قابل تحمل شذه بود

دیونگی کردم و بخاطر اینکه دخترم تنها نباشه بچه دوم هم اوردم

باوجود بچه دوم باز سرکارم‌میرفتم

و زندگیمان خیلییی بهتر شده بود تااینکه ناخواسته باردار شدم و متاسفانه سقطش نکردم 

و مجبورشدم خونه بمونم 

این خونه‌موندن و ۲۴ ساعته  به بچه ها رسیدگی کردن باعث شد مشکل اعصاب پیدا کنم