بچه ها خستم کردن، هر حرف ساده و کوچیکی رو یه برچسب بهش میزنن، مثلا میگم بچم لباسشو شبا بالا میزنه رو موکت می‌خوابه که خنک تره میگن بچه فوبیا داره، بچه لج میکنه هرکی میخواد بره بیرون میگه منم برم میگن استرس داره بی قراره
نگو عزیزم اینا جزییات زندگیتن
اصن هیچی براشون تعریف نکن هییییچیییییی
پسرم تو کل فامیل تکه الان ۲۶ سالشه درس و اخلاق تک شکمش می زد جای خنک بچه بود هر کی هم می اومد خونم اویزوون می شدن بهش که مهمون نره خونمون بمونه محلشون نزار
کمتر برو
کمتر بگو از زندگیت
نشنو
زیادی گفتن بگو اره بوه کپی باباشه
اره کشیده به عموش هر چند کسی بیخود میکنه به بچه ادم حرفی بزنه چه بسا خانواده خود آدم باشه
بحث پرهیز غذایی بود منم گفتم زیاد اهل پرهیز برای خودم نیستم سخت نمیگیرم ازهرچی یکم میخورم برگشتن گفتن تو که میگی من به بچم تخم مرغ محلی و کره محلی میدم الان میگی پرهیز نمیکنی؟گفتم خودم پرهیز ندارم چه ربطی به بچه داره بعد بازم کوتاه نیومدن گفتن وقتی خودت اینطوری بچتم، اینطوری میشه
بچه هر کاری که میکنه اونا قضاوت میکنن، دمپایی رو پرت میکنه مادرشوهرم بمن میگه کی اینو بهش یاد داده؟ یا همش میگه جلوش اینکارو میکنین یاد گرفته آخه دوتا آدم سی ساله چرا باید دمپایی رو پرت کنن؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
