جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل اولین سالی بود که به پیشنهاد بابام فوتبال تماشا کردم، اونم به خاطر اینکه میگفت تو تیمِ برزیل یه پسر لاغرِ زشت هست که عجیب بازی میکنه و مثل فرفره با توپ حرکت میکنه،فرداش من تکرار اون بازیو دیدم،تموم تمرکز منِ ۱۱ ساله رو پیدا کردن و تماشا کردن شخصی بود که بابام اسمِ درستشو به هِم نگفته بود ولی با مشخصاتی که داده بود خیلی زود پیداش کردم،درسته از نظر بابام زشت بود ولی تو یه لحظه خیلی به دلِ من نشست،درسته که من تا اون موقع طرفدار فوتبال نبودم ولی از همون موقع بود،که نیمار شد بازیکن موردعلاقم و برزیل و بارسلونایی که اون زمان توش بازی میکرد،شدن تیمای مودعلاقم. خلاصه گذشت و گذشت و من هر بار بیشتر وابسته فوتبال شدم، بازیکنای بیشتریو شناختم ولی بازیکن موردعلاقم بازم نیمار باقی موند:)خلاصه الانم تو جام جهانی ۲۰۲۲ دارم لحظه لحظه تو زمین تعقیبش میکنم و حتی گاهی خودمم خندم میگره از عکس العمل‌هایی که نسبت به کاراش دارم
-کاش خدا بخواد و جام جهانی ۲۰۲۶ رو با یه شرایط روحی دیگه،برزیل و نیمارِ موردعلاقم رو دنبال کنم-
