برم بیمارستان مطمئنم خواهراش بهم با طعنه و کنایه حمله ور میشن بعد توجیح می کنن که ما توی شرایط خوبی نبودیم و مادرمون بیمار بود اینجوری رفتار کردیم.. ممکنه حتی مادر شوهر هم محل نزاره... چه شرایط سختی..
من خیلی واسه آرامش زندگیم جنگیدم تا تونستم‌رابطه ها رو حفظ کنم ولی الان باز برگشتیم نقطه ۱۰ سال پیش من..
مشکلات یه تازه عروس رو دارم الان
من خیلی کنارشون بودم... خیلی زیاد... درسته عروس دختر مردمه اما مدام نباید به پسرشون بگن اون دختر مردمه ما خانواده ایم...
اونقدر احمقن که هنوز نمی دونن پسر بعد ازدواجش خانواده اش میشه زن و بچه اش در درجه اول ... بعد بقیه..
خب اشتباه کردی 20روز اونجا بوده و نرفتی
اون آدم بدی میگم هست اما تو ک همیشه خوب بودی بخاطر رضای خدا میرفتی ایشالله ک عمره دوباره بگیره ولی اگه فوت کنه خدای نکرده میره دنیایه حق و میفهمه ک تو واقعا چ خوبیی در حقش کردی دلت شکسته بود ولی توروزای سخت تنهاشون نزاشتی
الانم اگه شرایطشو داری حتما برو ملاقات اونا ادب ندارن ی حرفی میگن تو خودت ک دیگه میدونی 10ساله عضوی از اونا شدی و عروسه اون خانواده ای پس هیچوقت نگو غریبه ای حد وسط برا خودت نگهدار
دو سه باری برو تهران اگه میتونی عیادت اگه بچه نداری همراهش بمون ی شبی و بزار هرچی میخان بگن اگه ب ناحق باشه گناهات شسته میشه
اونا خوبیتو نبینن خدا ک میبینه برکتشو ب زندگیت میاره میشه همینی ک این همه بحث بوده ولی شوهرت ولت نکرده
درست میگی.. همیشه همین طوری فک کردم اما این بار خیلی دل شکسته ام..
مادر شوهرم یه زن ساده ست دختراش مغزش رو پر می کنن... هیچ وقت ازش چیزی رو به دل نگرفتم. فامیل دور هم هستیم. اما این بار توقع داشتم بزرگی کنه و بیاد جلو نزاره بقیه زندگی ما رو خراب کنن..
همسر من اشتباهی انجام داد که هر زنی بود راحت ولش می کرد می رفت.. خودشم اینو می دونه. همه خانوادش رهاش کزدن.. هیچ کس پشتش نبود جز من..
خواهرش که داشت پشت من باهاش حرف می‌زدو گله می کرد که به مامان ما محل نکرده، بهش گفته بود زن من مثل شما نیست، اگه منو می خواید زن منم باید بخواید..
اما من گذشته همسرم رو یادم نرفته که چقدر دهن بین بود . می ترسم این اتفاق باعث بشه آرامش زندگیم از بین بره.. یه اخلاقی هم دارم. وقتی باهاشون روبه رو میشم رنگم می پره که چیزی نگن.. انگار من خجالت می کشم جای اونا.. بعد اونا هم همیشه مثل یه طلبکار باهات رفتار می کنن
آره خیلی چیزا رو نگفتم من ته داستان رو گفتم. خیلی بلاها سرمون آوردن.. من به شدت توی رابطه خانواده شوهر و عروس محتاط رفتار می کنم واسه همین این ده سال زندگیم ۲ سال اولش جهنم بود ، جنگیدم و درستش کردم.. اونم با خوبیم .. برام سخت بود بدی ببینم و خوب باشم.
اما الان پیمانه ام پر شده.. دیگه دلم نمیخواد سرم پیششون پایین باشه، میخوام مقابله به مثل کنم،
بدی کردن ، خوبی نکنم
فحش دادن، جوابشون رو بدم..
اما از بد شانسی من و خوش شانسی اونا مساله بیماری مادرشون پیش اومد و من باز مجبورم به سمتشون برم
منم حس قلبیم مثل شماست.. اما مساله اینه که ما فامیلیم.. مدام چشم تو چشم.. نمیخوام تا ابد بگن این ملاقات مامانمون نیومد.. یا بگن ما بد بودیم ، مامانمون که خوب بود... یا بخوان همسر منو پر کنن که آهااان تو میگی زنم خوبه، حتی یه ملاقات مادرت نیومد.... به خاطر تو می اومد و اونم کم کم مثل قبل دهن بین بشه
