با سلام خدمت دوستان گرامی. راستش بچه ها این چند روز خیلی ذهنم نگرانه یعنی از هجده سالگی تا الان 38 سال دارم خیلی استرس داشتم. از بیست تا بیست و هفت سالگی درگیر کنکور و ارشد و پایان نامه هاش بودم خیلی بهم سخت گذشت بعد از اون هم درگیر استخدام و آزمون هاش بودم تا بلاخره قبول شدم و همزمان هم دکتری رشته ام را ادامه دادم بچه ها من دکتری ام خیلی طول کشید 7 سال خیلی اذیت شدم تا اینکه در سن 36 سالگی درسم تموم شد و چون فرصت نداشتم و یک مشکل دیگه برام پیش اومده بود مدرک ام را در 37 سالگی گرفتم . وقتی سرکار میرم از ساعت 8 صبح تا ساعت 5 یا 6 درگیر کار هستم کارم فنی هست و واقعا اعصابم بهم میریزه اصلا وقت اضافه ندارم . کلا احساس میکنم خیلی داره بهم سخت میگذره توی کار استرس و داخل خونه حرف اطرافیان و نگرانی هاشون که چرا ازدواج نکردم . توی دانشگاه خواستگار داشتم ولی میترسیدم و سریع میگفتم نه و با لحن خیلی تند، خواستگار سنتی هم در فامیل داشتم اما نه اجازه دادم بیان نه بهشون فکر کردم چون مستقل شدن برام مهم بود الان یه چند وقتی هست دلم برای خودم میسوزه اینکه خیلی تنهام خیللللی و بخاطر سنم بعیده خواستگار سنتی بیاد اونم متناسب با خودم( اینکه هنوز از ازدواج میترسم) چون فرصت نشد بچگی کنم شادی کنم یعنی واقعا نشد الان هنوز دوس دارم مثل دختر بچه ها کلیپس صورتی بزنم بخندم شادی کنم چون به اون آرزوها رسیدم الان استرس مقاله ... دیگه ندارم ولی خب با این وجود خیلللی نگران افزایش سنم هستم. در محیط کارم کلی آدم حسود وجود داره که فرصت پیشرفت را ازم میگیرن. از اینور هنوز در کار پیشرفت نکردم بعد از 9 سال از اونور زندگیم را هم باختم دوس داشتم حداقل یک دونه بچه داشتم باهش سرگرم بودم بازی میکردم ولی میگم ظلم نیست توی این سن صاحب بچه شدن (البته قیافم خیلللی خیلللی کم سن میزنه طوری که کسی باورش نمیشه از خیلی ها بزرگتر باشم اونم با فاصله ده سال) از همه چیز جدیدا میترسم بنظرتون فرصت ازدواج برام هست در کنار این همه آدم حسود چون من دختر سنتی هستم . بعد اگر ازدواج جور بشه میتونم جوان بمونم با توجه به حجم کارم که بچم ترس مردن منو نداشته باشه دلم براش میسوزه اصلا دلم برای همه بچه ها میسوزه گاهی میگم تنهایی را تحمل کنم حرف ها را بشنوم ولی یه کوچولو را توی این دنیا نیارم که استرس اون هم بهم اضافه شه.
چرانباشه خیلیا هستن با شرایط خودت زیاد تو مراسمات و مهمونی ها شدکت کن
بله به دنیا نیار
اره دوستم ۴۲دوسالگی ازدواج کرد همون موقع هم باردار شد الان دو قلو داره
بیخیال بابا سنی نداری عزیز جان،توی محیط کار دیگه حواست باشه کسی ازت خوشش اومد پا بده، سخت نگیر ،
اول از همه به حاطر استرس و طرز فکر و این جور مشکلات دوستانه میگم قطعا به روانشناس مراجعه کن همه فکر ها و احساسات خودت رو بگو کمک میکنه
همه چیز که کار نیست بعدشم از صبح تا شب زن رو پیز میکنه.زودتر ازدواج کن تا هنوز وقت هست نذار از این دیرتر بشه و آرزوی مادر شدن رو به گور ببری
خب شما خودت نخواستی ازدواج کنی ولی دیگه ترستو بزار کنار داشتن یه همدم خوب عالیه
عزیزم زنداداش من تو همین سن ازدواج کرده و ان شالله به زودی صاحب بچه میشه . شما بیشتر استرس دارید اگه برطرف بشه درست میشه
من مثل شما بودم دوران کارشناسی خیلی سخت گرفتم ،با توجه به اینکه دانشکده فنی بودم و اکثرا آقا بودن خواستگار هم زیاد داشتم، ولی سفت و سخت و جدی رفتار میکردم باهاشون ، توی ارشد سرم ب سنگ خورد یکم شل گرفتم و ازدواج کردم😅😅
ببین‌من برعکس شمام .من دوتا بچه دارم زود ازدواج کردم اما الان میگم کاش درس خونده بودم کاش مستقل بودم بخدا همه آرزو دارن جای شما باشن.ازدواج فقط تصورش قشنگه وگرنه ۹۰ درصدش پشیمونن
ازدواج اصلا اونجور ک فکر میکنیم نیست من تصوری ک از ازدواج داشتم این بود ک عروس میشم بیرون تفریح گشت و گذار و بغل و اینا اما الان فقط دوتا بچه فوق شیطون ب حدی ک همش باید بزرگیو از جون اون یکی بگیرم دارم و ی خانواده شوهر ک پارم کردن یه شوهر له ک انگار اصلا تو دنیا نیست
الان دیگه سن ازدواج بالارفته،اگه بخوای چرا نشه؟فقط قبلش یکم روحیتو درست کن و بیشتر به خودت برس یا باشگاه برو
با پوست و استخون حرفاتو میفهمم .کاملا درک میکنم چی کشیدی و میکشی
دوستم سن شما ازدواج كرد ٤٢سالگي بچه اش دنيا اومد بسيار هم زندگي خوبي داره
اين فكرا رو بزار كنار
همه ی شرایطت خوب و عالیه و یه خانم موفق هستی
جز مورد ازدواج و بچه
اگه کیس ازدواج داشتی و ادم خوبی بود باهاش ازدواج کن
تا ۴۰ سال می تونی بچه دار بشی
