خانواده شوهر

خدا صبرت بده بهت کمک کنه ظلم پایدار نیست واقعا یعنی چی این همه تحمیل و اجبار

خودت مراقب باش چیزی پیش شوهرت نگی منم اویل شوهرم اینطوری بود کوچکترین چیزارو لو میداد انفد گفتمو گفتم که یاد گرفت ولی ۳ سال پدرم در اومد موهام سفید شد 

قبلا نبود میخواست خانوادشو فقط راضی نگهداره فقط داد وبیداد و دعواهاش برا من بود 

از لحاظ مالی فقط تامین میکرد  اصلا حواسش!ب احترام و شخصیتمون نبود 

اما الان خداراشکر بهتره نمیشه گفت ۱۰۰درصد ولی خیلی چیزا براش روشن شده 

مثلا عید بلند شدم رفتم شهرستان خونه تمام خواهراش و خواهر زاده هاش بهشون پول گذاشتم توپاوت برا عیدی دادم 

خواهرش باردار بود تبریکش گفتم وقتی ام سقط شد دلداریش دادم و گفتم راهنمایی خواستی بگو چون مامایی خوندم 

بعدالان ۸ماهه باردار یکیشون زنگ نزدن یه تبریک بگن نه بمن ن به خودش 

خودم حس میکنم حسادت میکنن چون دخترای خواهرشوهرام همسن منن و نه درس خوندن و نه زندگی خوبی دارن 

من با اینکه ازدواج کردم ادامه تحصیل دادم با تماام سختیهاش و لیسانس مامایی گرفتم کمک شوهرم دادم  قناعت کردم یه خونه تویه شهر بزرگ گرفتیم

توهم درس خوندم بچه دارشدم 

زندگیمو رها نکردم و هیچ وقت  از کارام سردرنمیارن

اما اونا هرجا میرسن زندگیشونو جار میزنن 

به نظرم مردا نمیفهمن من اوایل هیچی به شوهرم نمیگفتم یه سره خوبی میکردم به خانوادش اونم میدید داغونم میکردن میریختم تو دلم و سکوت میکردم تا از یه جایی به بعد شروع کردم یواش یواش اعتراض کردن به وضع موجود گاهی دعوامون میشد یه بارم بد جوری دعوامون شد ولی کم کم فقط میگفتمو اون میشنید الان بهم میگه مقصر خودت بودی فکر میکردم راضی بودی که سکوت میکردی میدونی عزیزم ما مقصر خودمونم هستیم نباید خودمونو فراموش کنیم مگه چند سال زندگی میکنیم که همش بخوایم به خاطر اینو اون گند بزنیم تو روح و روان خودمون

یعنی میخوای جدا شی؟بچه نداری؟؟

والا ب پیر ب ایه من از روز اول اعتراضمو نشون دادم 

کو گوش!شنوا 

آخه قبول کن مام بعضی وقتا لحنمون یه طوریه طرف قاطی میکنه خودمو میگم انقد جر و بحث داشتم که کم آوردم هزاران بار و به شوهرم گفتم جدا شیم فکر کن رفته بود به خانوادش گفته بودن اونام گفته بودن خوب بهتر جدا شین خدا نگذره ازشون به خود خدا واگذارشون کردم فقط منتظرم خدا حقمو بگیره فکر کن تمام سرمایه زندگیمونو بردن پس نمیدن هرچی فحش و ناسزا بود گفتن بازم حق به جانبن و دارن آبرو ریزی میکنن

خانوادش خیلی پر رو هستن مگه چه جورین که شوهرت کور شده البته ببخشیدا اینطوری حرف میزنم و نمیبینه اگه خوبن چرا دارن راضی به طلاق بچه شون میشن اینو بفهمون به شوهرت بگو اگه انقد آدمای خوبی هستن چطور دوست دارن زندگی پسرشون ازهم بپاشه گلم میتونی براش غیر مستقیمم مثال بزنی از خودتم در آوردی عیب نداره مثال بزن از کسایی که شرایطشون مشابه تو هست طوری که نگه داری به اون میندازی ولی براش داستان سازی کن 

تلاشتو بکن زندگیت از هم نپاشه ولی خیلی مراقب باش تحت هیچ شرایطی بچه دار نشی بذار تکلیفت روشن شه با شوهرت بعد