سلام به همه
من دو ماهه که از شهر خودمون نقل مکان کردیم به خاطر کار همسرم
اومدیم یه شهر کوچیک تر
کم امکانات
اینجا هیچ دوستی ندارم
هیچ فامیلی ندارم
خییییلی سختمه
الان مشکلم اینه که وقتی میرم مسافرت به شهر خودمون، همش اونجا استرس دارم که میخوام برگردم اینجا😞 حتی الان ک اینجا مشکلی ندارم ولی باز بخوام برگردم اینجا هی گریه میکنم و اضطرابم میگیره
کسی اینجوری بوده؟ چیکار کنم🥺
طبیعیه عزیزم عادت میکنید کم کم
من
هنوزم بعد هقت سال دوستی ندارم و عادت کردم دوس ندارم برگردم شهر خودم☺️
اره
من یکی از روستاهای سیستان بلوچستان زندگی کردم
سخت بود
عادت کردم
خداروشکر بعد دو سال برگشتیم
منم از محله ی خودمون اومدم ی جای دیگه ک اصلاااا دوس ندارم
بشر به همه چی عادت می‌کنه.
تازه گاهی دوری بهتره و گوش آدم از حرف و حدیثا به دور و ارامشش بیشتره .
من الان سقز زندگی میکنم و خیلی راضی ام .کافیه دوست پیدا کنی
من هشت ساله از شیراز اومدم تهران... عین هشت سال و عین آدمی که چمدون بسته گذاشته دم در اماده رفتن هست زندگی کردم. غربت همینه
چه مدت اونجایی؟ وچقد دیگه باید بمونین؟
من شهری که هستمو دوس ندارم حتی زبان مردمشو نمی فهمم،ولی مجبورم
این حرف من یادت بمونه یروزی اینقد عادت میکنی به شهر جدید که دلت نمیخواد ترکش کنی.انسان بنده عادته. سعی کن با همسایه هات آشنا بشی. اتفاقا شهرای کوچیک معمولا مردمش خون گرمترن
از بغل گوش مامانم اومدم ۷۰۰ کیلومتر دورتر،
بعد ۷ سال هیچ دوستی ندارم اینجا،ب خاطر شوهر و بچه هم اینجام.
شمام بهتره بپذیرید ک شهرتون عوض شده چون اینجوری خودتون رو گرفتار مشکلات روحی و جسمی زیادی میکنید
یا اگه نمیتونید شوهرتون رو راضی کنید برگردید
من زادگاه خودمم ، جای کوچیکیه
هیچ دوستی ندارم 😞
هیچ امکاناتی نداره
