دوستان من الان ۲۷ سالمه و تقریبا از ۱۸ سالگی بخاطر استرس موهام شروع به ریزش کرد.پیش بهترین دکترا رفتم اما چون داروها رو باید همیشه مصرف میکردم(یه جورایی تا اخر عمرم!) بیخیال دارو شدم.یه مدتم مزوتراپی کردم اما بازم ریزش موهام قطع نشد.خلاصه اینکه باید تمام عمرمو با قرصی که ممکنه در فرزنداوری مشکل درست کنه سر کنم اما نمیخوام.
مشکل اصلی اینجاست که وقتی خواستگار میاد من تمام غمم میشه سری که موهاش کم پشته و میتونه جای خالی موها رو حتی ببینی.به اینکه نکنه دلشو بزنه.میترسم برام حرف دربیارن تو اون خانواده.گاهی حتی میگم قید عروسی و عقدو باید زد ...اصلا چطوری باید بهش این قضیه رو بگم؟؟؟ تو جلسه چندم اشنایی؟؟
راهنمایی کنید لطفا
