حق داری ناراحت باشی. در مورد ارزوت چیزی نمی تونم بگم به هر حال پدر شماست.
منم چندین سال صرفا به خاطر کلی حرفا که اعضای خانوادم بهم زدن از خودم متنفر بودم. یه دورانی بود کلی اهل نماز و عبادت بودم سر نماز تحقیر میشدم با وجودی که سن کمی که داشتم میگفتن نمازتو به درد نمیخوره برو ذاتتو درست کن و از این حرفا در حالی که واقعا گناهی نداشتم. روزی چندین ساعت توی اتاق خودم یا نماز میخوندم یا ادعیه مختلف.
بعد از لحاظ طاهری که اوووه. میگفتن دندونات بزرگن،دماغت بزرگه،جوش جوشی هستی،چشمات مثل چینیاست و کلیییی حرفی دیگه.
قبول دارم که تا ابد تو ذهن ادم میمونه.
این که پشتت هم نباشن و دچار تبعیض بشی هم تجربه کردم.
ولی اگر که کسی یا کسایی وارد زندگیت بشن که دوستای خوبی بشن برات کاری میکنن به همه ی اینا غلبه کنی و خودتو بیشتر دوست داشته باشی. اونا در عین اینکه معایبت رو میگن که باعث تغییر مفیدت میشه بهت نشون میدن که چه خوبی ها و قشنگیایی هم داری💜