الان که دارم اینارو مینوسم قلبم شکسته دارم گریه میکنم هیچ کسو ندارم باهاش حرف بزنم ینی نمیخام که حرف بزنم با کسی.من بابام از وقتی بچه بودم به قیافم گیر میداد میگفت سیاهی زشتی یه دفعه سر نماز چادرمو کشیده بودم رو صورتم اومد گفت خیلی قشنگی که چادرت میکشی رو صورتت با خنده هیچ وقت نمیبخشمش همیشه پای نعشه اش بود و یکسره به شوهرم گیرای الکی میده و تهمت میزنه یکسره بهم تیکه میندازه امشب از ته دلم آرزو کردم بمیره ازش متنفرم ریشه همه مشکلاتم اونه
بهتره برای هدایتش دعا کنی عزیزم.
آرزویی نکن ک بعدا عذاب وجدان بگیری
باباها بد شدن جدیدن.
اگه شوهرداری ازش دور شو کاری ک من کردم.
ارتباطتو کم کن
عمر شما دراز باشه. شوهر داری لزومی نداره باباتو تخمل کنی
عنوان رو خوندم یاد روز تشییع جنازه بابام افتاد
خدایا منم ببر پیشش
امضام
هیچوقت آرزوی مرگ هیچکسو نکن
جای تو نبودم که بخوام قضاوتی بکنم
ولی خدا همه چیو میبینه و به روش خودش جواب همه رو میده
اسم پدر برازنده هم نیست متاسفم
درکت میکنم منم همین مشکلو دارم بطرز خیلی بدتر و وحشتناکترش. اعتماد بنفسم که زیر صفره هیچ حسی هم بهش ندارم دعا هم میکنم مثل تو که زودتر از دستش خلاص بشم
تنها نیستی بابای منم نذاشت یه لحظه جوونی کنم ازش متنفرم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
