من آدمیم که همیشه تمام سعیمو میکنم با همه. مهربون باشم کسیو نرنجونم و تا جایی که ازم بر بیاد به بقیه کمک کنم
اخلاق و روحیات متفاوتی دارم مثلا طرفدار کیپاپ یا نقاشی هستم و برخلاف بیشتریا از غیبت کردن یا مسخره کردن بقیه خوشم نمیاد و برای همین بهم میگن نچسبی ولی من فقط مخالف اینم که بخوام توی اینکه ینفر نسبت به خودش حس بدی داشته باشه شریک باشم مثلا یه دختره تپل بود بهش میگفتن فیل و من گفتم نگید دلش میشکنه و....:)
مشکل اینه حس میکنم به هیچ جا تعلق ندارم، همه دوستام دوست صمیمی خودشونو دارن ، منو میپیچونن و با هم میرن بیرون با وجود اینکه سعی میکنم با همه مهربون باشم همه دوستام قلبمو میکشنن دیگه نمیدونم چیکار کنم اما فقط میدونم خیلی خستم
اونقدر خسته که هیچکس نمیدونه و درک نمیکنه
من فقط از این دنیا آدمایی که باهام مهربون باشن و هوام داشته باشنو میخوام ،نمیخوام منو فقط برای حال بدی ها و ناراحتیاشون بخوان:)
