بگو کافی نتی جایی برای کارای مدرسه کار دارم.
عزیزم من نزدیک ب ۳۰ سالمه یکبارم ازدواج کردم جدا شدم برگشتم خونه پدرم ادمای تعصبی نیستن ولی کلا با بیرون رفتن استرس میشن البت فقط مادرم باورت میشه حتی تا سرکوچم باید بی دلیل و تنها نرم خودش میاد چی بگم تا حالام کوچیکترین مشکلی پیش نیومده ک بگم اعتماد از بین رفته منم وقتی می بینم ن حال بحث دارم ن کار خیلی مهمی بیخال شدم اما ب شما حق میدم جوونی احتیاج داری بنظرم بگو کار کافی نت داری حالاهرچی ک خودت میدونی یا بگو میخام برم کانونی جایی کلاس اموزشی ارزون باشه ثبت نام کنم البت بنظرم حالا ک بیرون رفتن برات لازمه ی کلاسی باشگاهی چیزی ثبت نام کن حتی شده کلاسای هلال احمر
شوهرو کم کم باید نرم کرد. با زبون نرم ... با محبت. اولش هر جا خاستی بری اجازه بگیر. ینی بگو عزیزم میخام برم تا فلان جا نون بگیرم. میشه برم؟ شاید اولاش اجازه نده. که خب بگو چشم. اما کم کم بعضی جاها اجازه میده. کم کم بهتر میشه. و هر وقت که اجازه داد، شبش براش تعریف کن. که رفتم فلان جا چقدر تغییر کرده بود. یا هر جی که دیدی رو براش با ذوق بگو.
احترام بخوره تو سرشون. ببخشیداا
تا جلوشون وای نسی درست نمیشن
میخای تغییر کنی؟ میخای خودت هر جا دوست داری بری؟
از یه جایی اعتراضارو شروع کن
اگه اینکارو نکنی، میشی یه مادر یا یه پدر که پسفردا حتی نمیتونن تنهایی تصمیم بگیرن و همیشه متکی به یه نفر باید باشن
