عقل و بی عقلی

سلام عزیزم. عالی بود متنت. اگر قائل به این نبودم که ارزش زن و مرد از لحاظ وجودی یکسان هست، حتما می گفتم زن جنس برتر هست. زن زاینده و سازنده است. زن و زندگی و نور و گرما و حرارت و محبت و عشق و امید همه از یک خانواده هستند. اصلا اگر زن جنس برتری نبود و همه هم بر این امر واقف نبودند، در طول تاریخ این همه زن رو حقیر نمی کردند. وقتی چیزی رو حقیر می کنند که ارزشمند هست. که برتر هست، چون ترس دارند از اینکه اون چیز ارزش واقعی خودش رو درک کنه و در برابر، دیگرانی که چیزی ندارند، زیر سایه اون خاموش بشن. یک زن میتونه هم تو خونه کار کنه، هم بیرون و هم به بچه هاش برسه، اما یک مرد زندگیش بدون یک زن نمی گذره. این رو هم خانم ها میدونن و هم آقایون.

اما کار از جایی خراب میشه که ما باور کنیم به جنس دوم بودن. این بخاطر زودباوری ما خانم ها و متن سازی سالیان سال آقایون هست. متن سازی ای که از یک جا خانم ها هم اون رو قبول کردند و دارند توی زمین دشمن بازی می کنند. اصلا توی تاریخ اول خانواده ها زن سالار بودند، بعد از یک جایی آقایون قدرت رو به دست گرفتند و جوامع مردسالار رشد کردند. چیزی که می خواهم بگم اینه که ما خانم ها متاسفانه عقلمون رو کنار گذاشتیم و به احساسمون زیادی میدون دادیم و از اینجا ضربه خوردیم.

اگر حساسیت های بی جامون رو کنار بگذاریم و با هر حرف و سخنی از هم فرو نپاشیم، وقت داریم رشد کنیم. وقت داریم مطالعه کنیم و تاریخ بخونیم و یاد بگیریم و فرزندان آگاه تری رشد بدیم. اما همه درگیر چی هستیم؟ متلک های دیگران. نمی خوام سطح دغدغه کسی رو بی ارزش کنم. بالاخره آدم ناراحت میشه، اما این ناراحتی فقط باید یکبار اتفاق بیفته. اگر خانمی اطرافتون دارید که ادب و احترام و شخصیت نداره، فقط بار اول ناراحت بشید، بعد بسته بندی اش کنید در زمره افراد نادان. دیگه ازش حرص نخورید. اگر حرص بخورید از زندگی و فعالیت می مونید. گیرم یک نادان کم خرد حد و حدود و روابطش رو نمیفهمه، شما مستقیم تذکر بدید و دور بشید. برید پی دنیا و آخرت و اهداف خودتون. برید دنبال آرزوهای قشنگتون، برید دنبال کسانی که دوستشون دارید. خیلی بده که آدم های سمی حال ما رو بگیرن و ما دیگه حالی برای عزیزانمون نداشته باشیم.

چون تعدادمون زیاد شده خداروشکر، نمیشه تک به تک جواب همه دوستان رو داد، من هم به روزهای شلوغ کاری ام دارم نزدیک میشم. اما یک فرمول کلی بگذاریم اینجا به یادگار:

1. اگر کسی مستقیم به شما بی ادبی کرد، همونجا، در جا با یک نگاه قاطع ازش بخواهیم راجع به حرفش و منظورش توضیح بده بهمون (اگه بلد نیستیم این کار رو، دنبال راه دیگه نریم، بلکه تلاش کنیم یاد بگیریم).

2. به حرف هایی که پشت سرتون زده میشه اصلا و ابدا توجه نکنید (چون این حرف ها تا آخر عمر هست، شما نمی تونید همه دنیارو ادب کنید، پس بهتره روی خودتون کار کنید و توجه نشون ندید).

3. اصلا و ابدا با افراد مشکل دار نه غیبت کنید و نه بگذارید کسی برای شما خبر بیاره. چون وقتی خبردار شدید، اگر واکنش نشون ندید یک انگ می چسبونن بهتون و اگر واکنش نشون بدید یک مصیبت و بلای جدید به سرتون میاد، پس عقل حکم میکنه که نشنوید تا از مردم متنفر نشید و درگیرشون نشید.

4. رفت و آمدتون رو با افراد مشکل دار به حداقل ترین حداقل ممکن برسونید.

5. جلوی همسرتون به هیچ عنوان نه حرف کسی رو بزنید و نه به خانواده هاتون انتقال بدید. یک دوستی داشتم قدیم، وقتی کسی سر سفره غیبت می کرد، میگفت پای فلانی رو سر سفره نکشید. منظورش این بود که وقتی از کسی حرف می زنید اون همونجا ظاهر میشه. پس پای کسی رو به خونه تون و سفره تون و اتاق خوابتون و خلوت دو نفره خودتون و همسرتون نکشونید.

یک فرمول دیگه هم می خوام بهتون بدم. برنامه ریزی زندگی رو نباید از جزء به کل کرد. یعنی ما داریم نکات ریز رو می گیم. اما برای زندگی تون باید از کل به جزء برنامه بریزیم. با این کار از من یا هر کس دیگه ای مستقل می شوید، اول و آخر خودمون هستیم و خودمون. پس به جای ماهی دادن، می خوام ماهیگیری رو یادتون بدم. 

اول چارچوب کلی زندگی تون رو بریزید. اینکه اصول اصلی زندگی تون چی هست، اهدافتون، برنامه هاتون، آرزوهاتون، رویاهاتون. تمام اینهارو ترسیم کنید. این که از کجا و با چه داشته هایی قراره شروع کنید و به کجا برسید. بعد ببینید آدم های زندگی تون کیا هستند. کی همراه شماست در سفر به سمت رویاهاتون و کی برعلیه شماست. کی رو باید شریک کنید و کی رو باید حذف کنید؟ کی ارزشمنده و در وقت و مال شما شریک و کی بی ارزش هست و محروم. شاید نتونید خیلی هارو از دنیای فیزیکی تون حذف کنید، اما دنیای ذهنی تون چرا. و اولویت زندگی تون به ترتیب باید همسر، فرزندان، والدینتون و خواهر و برادر خودتون باشند. بقیه در این دنیا نخودی هستند برای اولویت های بعدی. به همین ترتیب هم وقت تون و میزان دیدارهاتون رو تنظیم کنید.

حتما یک برنامه مالی برای خودتون داشته باشید. نگذارید حرف و حدیث دیگران و کارشکنی های بقیه شمارو از اهداف و زندگی تون بندازه. زندگی بالا و پایین زیاد داره، مستقل بودن رو چه مالی و چه احساسی تمرین کنید. در حدی سرویس بدید به دیگران که جونی برای خودتون و وظایف زندگی تون داشته باشید. به اندازه ای فرزند بیارید که جسم و جونتون تحلیل نره و آرزوها و اهدافتون رو قربانی آرزوها و اهداف دیگران نکنید.

از همین الان تلاش کنیم سوالمون رو اینجوری بپرسیم، اول بگیم شرایطمون رو، بعد با توجه به مطالب گفته شده بگیم پس به نظرم من باید این کار رو انجام بدم، درسته؟

اون وقت از تعداد لایک ها متوجه درستی کارمون بشیم. اگر هم کسی در اشتباه بود، دیگران ریپلای کنن و اشتباه رو متذکر بشن. اینکه مشکل رو بگیم و بگیم حالا من چیکار کنم، یعنی از قدرت اندیشه و تعقلمون استفاده نکردیم. فکر کنم اینجوری یک قدم به سمت حل مشکلمون نزدیک شدیم و تعقلمون رو تقویت کردیم برای روزهایی که دیگه کسی نیست و باید به تنهایی فکر کنیم.