@___# بیاید از خاطره اولین دیدارتون با یار بگید

من ۱۶ سال پیش با پسری اشنا شدم تقریبا  ۳ سال دوست بودیم واسم هدیه میخرید . ما از طریق تلفن باهم اشنا شده بودیم اون انگار اشتباهی زنگ زده بود . بعد کم کم پیام دادناش شروع شد من اولش مخالفت میکردم میگفتن مزاحم نشو ولی اون اصرار داشت باهم دوست بشیم یه بار بهم گفت میخوام ببینمت من گفتم نه میترسم. گفت از دور اومد جلوی دانشگاه بهم پیام داد من سرکلاس بودم پیام دادم چند دقیقه دیگه کلاسم تموم میشه . کلاسم که تموم شد رفتم نو حیاط زنگ زدم دیدم جلوی در دانشگاه یه پسره وایستاده تلفن به دست.  گفتم دستتو ببر بالا اونم دستشو برد بالا گفتم دیدمت گفت تو کجایی منم دستمو بردم بالا منو دید از همون روز باهم تلفنی در ارتباط بودیم بعضی وقتها با من سوار تاکسی میشد تا دم خونه مون منو میرسوند. برام گردنبند و انگشتر مصنوعی میخرید دایم شارژ میخرید . پسر بدی نبود حرفهای بد هم نمیزد اما یه روز اومد دم خونمون با بابام سوار ماشین شد باهم حرف زدن اما بابام قبول نکرد . منم دیگه جوابشو نمیدادم ولی اون میومد دم دانشگاه منم بهش  میگفتم بابام مخالفه بهم گفته باهات حرف نزنم ازم می پرسید دوستم داری گفتم اره ولی نمیتونم رو حرف بابام حرف بزنم دختر ترسویی ام.‌ یادمه یه بار تا ایستگاه تاکسی اومد دیگه سوار نشد از دور دیدم داره گریه میکنه دلم شکست . سرباز بود محل خدمتش مشهد بود.  با اینکه بابام میگفت جوابشو ندم ولی بعضی وقتها طاقت نداشتم جواب میدادم. پشت تلفن گریه میکرد . منم نمیدنستم چیکار کنم کم کم دیگه تصمیمم رو گرفتم سیمکارتمو عوض کردم دیگه هیچ خبری ازش ندارم میگم اگه  واقعا دوستم داشت تلاش میکرد به هم برسیم اما انگار اونقدرا دوستم نداشت ۱۶ سال گذشته امروز یهو شماره تلفنش یادم اومد اما کاری نمیکنم . چون شاید تو این ۱۶ سال ازدواج کرده باشه.  ولی من دیگه به ازدواج فکر نمیکنم یه وقتهایی میگم عشق الکیه من دارم خودمو گول میزنم ولی بعضی وقتها دلم براش تن گ میشه حتی بعضی  وقتا وقتی تنهام گریه میکنم کنارم حسش میکنم اما بعد میگم اگه واقعا دوستم داشت کنارنمیکشید شاید من زیادی خیال پردازم

منم میگم کاش هیچوقت نمیدیدمش