من قیافه ی بدی ندارم.یکم گندمیم ولی بیشترین مشکلم با خودم جوشای زیاد صورتمه.شوهرم صورتش صافه مث اینه.سفیدم هست و خوش تیپ و خوشگله.اگه جوش نداشته باشم تقریبا در یه سطحیم.کلی هم سعی کردم درمان کنم اما اونقدر تاثیری نداشته.اونم تازگیا خیلی به صورتش میرسه واقعا عصبی میشم.ضد افتاب و مرطوب کننده و شستن هر روزه ی صورتش که اصلا قبلا نداشت و وقتی دید من بیشتر اهمیت میدم شرو کرد رو یکم میتونم تحمل کنم ولی مثلا ترمیم کننده برای صورتی که هیچ لکی نداره و ماسک و ماسک خونگیش میره رو مخم.یعنی از من بیشتر به پوستش میرسه.یجورایی انگار رقابتیه.در حدی که سرش باهم بحثمونم شده.جدیدا یواشکی میزنه.منم به پوستم میرسم ولی اون کلا ژنشم خوبه تو سن بالا هم خوب میمونن.همش ترس اینو دارم که ده سال دیگه واقعا ازش پیرتر بنظر بیام.حتی بهشم گفتم ولی تاثیر نداره.خیلی اعتماد بنفسم اومده پایین.با این که از زندگیم راضیم ولی گاهی وقتا میگم چرا وقتی دیدم قیافه ی بهتری از من داره قبول کردم باهاش ازدواج کنم
حالا منی که هزار جور کرم خارجی و اینا میزنم بازم پوستم اونی که میخوام نیست ولی شوهرم که کلا با کرم ضدافتاب و اینا میونه ای نداره پوستش صااافه صاف 😑😑😑 شانسه