۱۵ سالم بود مامان بابامو اذیت میکردم دختر خوبی نبودم حقیقتا! دوستای بد زیاد داشتم خیلی تاثیر گرفتم شاید تا به اون سن با ده پونزده تا پسر دوست بودمو حتی سرقرار میرفتم! بابام چندبار مچمو گرفت بار اخری خسته شد گفت باید شوهر کنی منم چون با اخری سرقرار مچم گرفته شده بودو میدونستم چی قراره به سرم بیاد قبول کردم پسرخوبی بود دوسم داشت خیلی دوسم داشت هرکاری برام انجام میداد منم تونستم دوسش داشته باشم ولی یه حس مزخرفی همیشه بهم میگفت زندگیت تباه شده همیشه تو مدرسه به مجردیه دوستام حسودی میکردم دوسال تو عقد بودم یه دورانی از عقد حالم از همه چی بهم میخورد خیانت کردم!حسای کمبودی ک فک میکردم کمبوده فهمید خیانت کردم! بخشید سخت بود ولی بخشید صداش درنیومد عروسی گرفتیم الان ۱۹ سالمه و حاملم! هیچ میل و شوقی به زندگی ندارم من ادم زندگیه متاهلی نبودم هر روز حسرت ادمای دورمو میخورم حسرت دخترای همسن من ک الان چقد رو به پیشرفتن! خستم ازهمه چیز حتی به سرم زد بچه رو سقط کنمو برم ولی نتونستم اون خیلی به پام سوخت تواین چهارسال ازوقتی فهمیده پدر شده دل تو دلش نیس ولی من درگیر افسردگی شدیدم نمیخواستم زندگیم اینجوری بشه امیدوارم ازاین عذاب دربیام! خیلی حس بدیه بی انگیزگی نسبت به ادامه راه خیلی سخته ک دیگه برام بی معنی شده. ببخشید زیاد شد نیاز داشتم حرفامو بزنم برا خودم حداقل! مرسی خوندی!
به بچه ات خیانت نکن
بخاطر بچه ات
یه مادر شاد و فعال شو
نمیدونم چی بگم.عزیزم دیگه ازدواج کردی همسرت هم مرد خوبیه.الان درس بخون پیشرفت کن.بچت هم دنیا بیاد میبینی چه خوبه مادر شدن
یه مهارت یاد بگیر مثلا مهارت مادری. یا آشپزی
و اینو مطمئن باش آسمون همه جا همین رنگه
میتونی راجع به یک موضوع یا رشته هنری اونقدر غیرآکادمیک اطلاعات داشته باشی که در حد لیسانس یا بیشتر
بدونی
و بتونی
ازش نهایت استفاده رو ببری
اینو بهت قول میدم
که وقتی با این فرمون پیش بری ۵ سال دیگه اصلا یادت نیاد این روزها رو
دل بده بهش بخواه که تلاش کنی همسرت گناه داده بخدا
منم تمام خودمو گذاشتم برا زندگیم بخدا برا بچه ها وباباشون
فهمیدم تازه خیانت چتی داشته دلم شکسته خیلی زیاد هی روزگارولی سر شدم کلا دیگه هیچی نمیگم و برا خاطر بچه ها که پدر میخوان ادامه میدم ولی مرد تمام حس من به این مردامیدوارم بای حس بد ازخودش تاعمرداره بسوزه
خوشی زده زیر دلت.تو اگه اهل پیشرفت بودی درس میخوندی ن اینکهمدام پسر بازی کنی.پس بهتره بشینی و از زندگی متاهلیت لذت ببری.ببخش ک رک گفتم
حال الانت ب خاطر تغییرات هورمونی بارداریه
من عاشق همسرم هستم واقعا مرد خوبیه، ولی باردار ک شدم از همه چی زندگی حالم بد بود جرات سقط نداشتم ولی زبونم لال دعا میکردم بچه ی چیزیش بشه بذارم برم
خیلی حالم بد بود،ولی رفته رفته بهتر شدم اواخر بارداری دیگه وضع روحیم خوب شد الانم ک دنیا اومده باز حس امید و شوق و قدرت میکنم
خوب میشی گلم قرار نیس تا ابد این عذاب ادامه پیدا کنه
دنبال بهانه نباش
از الان شروع کن سنی نداری که من دوبل تو سن دارم
دارم از نو شروع میکنم
اگه قرار باشه هیچ کاری نکنیم و فقط حسرت بخوریم بمیریم بهتره وگرنه هر روز زنده به گور کردن خودمونه
منم تازه بچه دار شدم وقتی میبینمش به خودم میبالم که تونستم از پس چنین فرشته ای بر بیام
خودتو با هیچ کس مقایسه نکن چه بسا اونا در حسرت تو باشن
این حرف تو توی ۷۰ سالگیت نیست. باور کن از دوستات جلوتری.
دیروز یه جایی بودم
همه بزرگسال
یه دفعه یه مامااان کشدار شنیدم. باور کن نصف بیشتر آدم های اطرافم برگشتن سمت اون صدای گوگول مگولی.
روشون نمیشه یا جراتش رو ندارن بگن به بچه تو زندگی شون نیاز دارن
هنوز برای مقایسه خودت با دیگران وقت زیاد داری
تازه بعدها خواهی دید که اونها خودشون رو مقایسه میکنن میگن فلانی که زندگیش رو داره بچه و شوهرش هستن فلان هنر رو هم بلده.
زوده برای قضاوت یک طرفه
