سلام خانما. من تو یه خانواده ای به دنیا اومدم که پدرم همیشه پر از استرس و نگرانی و ناراحتی بوده. و آرامش و خوشحالی نداشتم. البته شهروند آبادان بوده و جنگ زده شدن. هیچ وقت زندگی رو زیبا ندیده و به ما زیبا نفهمونده. البته مامانم همیشه جبران کرده و محکمم زنذگی رو رسونده. همش خوش بین بودم یه وقتی ازدواج میکنم. اما از وقتی ازدواج کردم انگار اون استرس و ناراحتی ها نیست اما اثرش هست و من صبح ها که بیدار میشم با خوشحالی از یک روز جدید بیدار نمیشم معمولا. و براحتی شاد نیستم. و کلی ساعت از یک روز باید بگذره تا درست بشم. البته نبودن کار و بچه داری و اینام هست. ولی دلم میخواد شادتر از اینا باشم. البته قرآن که میخونم خیلییی آرامش میگیرم. حالا نمیدونم این استدلالهای من درسته یا بقیه آدمها هم مثل من مشکلاتی دارن
حالا میخواستم بگم شاد بودن و زیبا دیدن رو واقعا یاد نگرفتم مثلا در برابر یه خانواده معمولی مثل خانواده شوهرم
هیچ کس نیست جواب بده؟؟
منم شرایط تورو دارم وتقریباتمام حالاتی که گفتی در منم وجود داره فک میکردم فقط حال من اینجوریه!
در کل بنظرم حال خیلیا خوب نیس شرایط جوری شده که شادبودن سخته …
عجب. خداوند به همه کمک کنه. من خیلی خدا رو قبول دارم و وجودش رو حس میکنم. ولی میخوام بدونم اینها علتش چیست؟ اینکه مثلا یکی تو یه خانواده این مدلی به دنیا بیاد، خداوند آیا میخواد با فکر در مورد خدا و با تفکر به آیات قرآن، خودش و روحیاتش رو درست کنه،؟ میدونم که خداوند زندگی من رو این مدلی نساخته که الان برم پیش یه روانشناس و خودم رو درمان کنم. میدونم میخواد برم به سمت خودش.
ولی آیا تو زندگی همه هم واقعا مشکلاتی وجود داره که اونهارو به سمت فکر در مورد خدا میکشد؟
لطفا بیاید نظر بدید
ممنون میشم
فقط برای داشتن یک روز شاد باید اول از همه خودت بخوای
البته من در حدی نیستم که به شما اینو بگم و هیچ وقت هم نمیتونم شما رو درک کنم ولی خواست خود انسان باعث عملی شدنشون میشه
حالا من خانواده ام زیاد اهل تفریح و شادی نبودن
خانواده شوهرمم همین طور
اما خودم خیلی اهل خوش گذرونی هستم
مثلا با بچه و شوهرم برنامه میریزیم بریم بیرون یهو میگیم مثلا خواهرشوهرمم که مجرده ببریم
یعنی وقتی میریم نصف برنامه های شادمون رو کنسل میکنه از بس میگه نه حوصله ندارم
دیگه تصمیم گرفتم کسیو نبرم و خودمون شاد باشیم
ببین من ۴ سال پیش بچمو از دست دادم اون موقع دنیا برام سیاه شد خودمو گم کرده بودم باید یا خودمو پیدا میکردم یا زندگیم به پایان میرسید ….
من با مدیتیشن ویوگا دوباره خدارو پیدا کردم
نمیدونم گاهی وقتا انگار یه اتفاقی میفته که فصل جدیدی برات اغاز میشه باید بری دنبالش باید پیداش کنی هرچیز که تورو به خدا میرسونه …..
البته الان یکساله دوباره بهم ریختم وبا وجود بچه داری برام سخته شده مثه سابق بتونم روخودم کار کنم ولی باید شروع کنم
فک میکنم شادی ذاتیه ، مسریه….
بودن درکنار یک خانواده شاد میتونه حس شادی رودرتو بوجود بیاره اما خب شرایط ما اینجوری نبوده شاید درخانواده ماهم نقطه مثبتی وجود داشته که دربقیه نبوده !
فکر کردن به این مسایل مشکلی روحل نمیکنه باید ببینیم برای حال خوبمون الان باید چیکار کنیم…
من یه روانشناسی رو خیلی قبول دارم تنها پیجیه که چن ساله فالوشدارم روانشناس زرد نیس نگاهش به مباحث زندگی واقعیه …
پیرو این پستت یه استوری دیشب گذاشت چن بار خوندمش و فکر میکنم این جملاتشو باید زندگی کرد
برات میفرستم
آخی عزیزم. خدا صبر بده بهت. همون ذاتی بودن رو میخوام ببینم چطور میشه بدست آورد.
من دلم میخواد خیلی زندگی رو شاد و زیبا برای پسرم کنم. زیبایی های آفریده های خدا رو نشونش بدم. اما باید یه مامان همیشه شاد باشم.
ببیببین من فکر میکنم خدا برای همه مشکلات آفریده. البته مطمئنم. چون خودش گفته انسان را در رنج آفریدم. ولی اولا ما مشکلات بقیه رو نمیبینیم. بعدم خداوند به اندازه وسعت هز کس ازش تکلیف میخواد. این هم در سوره بقره هست. یعنی اگه مشکل یکی خیلیییی بزرگه، وسعتش هم بزرگه. فقط یه ذره توی بحث اختیار موندم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
