اصلا قلب شکسته خوب نمیشه.
از اولش قلب نباید بشکنه. نباید بذاری بشکنه. باید چهار چشمی مراقبش باشی. باید به پاییش.
ولی وقتی شکست...
دیگه شکسته. از دست رفته.
تیکههای شکسته اش میزنه بقیه جاهاتو میشکونه.
غرورت، عزت نفست، هویتت، جهان بینیت.
همه پودرمیشه. منگ میشی. یه جوریه انگار رفتی توی خلا!
نمیدونم شایدم جای شکستگیش با سنگ پر میشه.
چون تو سنگ میشه. کرختی.
دیگه هیچ چی نیستی.
من الان اون هیچ چیم. توی مرکز ثقل زمینم. داغونم. نابودم. قاطیم . . .
