نه اتفاقا همش از تنبلی و بی عرضگی خودمونه .
اینکه شب تا صبح بشینیم بگیم واعلیا وامحمدا اومد دل منو شکست رفت پس من تا آخر عمرم پام رو مار هم باشه بر ندارم و هی پشت هم تصمیم های اشتباه بگیرم و باز خودمو بازیچه کنم هیلی خیلی راحت تره .
تا اینکه بخوایم به زندگیمون برنامه بدیم و از این به بعدشو درست بچینیم و چه و چه و چه .
بقیش هم اداس و مسخره بازیه
همه چی انتخابیه و با با علم و آگاهی انتخاب میکنیم که درد بکشیم و اون گوسفندی باشیم که همیشه گرگ پارش میکنه .