به یه جایی از زندگیم رسیدم که بعضی وقتا چشمامو میبندم و میگم کاش همچی همین الان تموم بشه....
من آدم حرف زدن نیستم،در برابر مشکلاتم سکوت میکنم
دربرابر حرفای بد سکوت میکنم،شاید چون انقدر توضیح دادم که حالا خسته شدم،میترسم
میترسم از ادامه یه وقتایی قلبم انقدر تیر میکشه و دست چپم درد میگیره که نمیتونم درست نفس بکشم.من فقط ۲۲ سالمه
۲ ساله عقد کردم از فهمیده نشدن خستم.....
حرف زدن خوبه بايد صحبت كرد تا تكليف روشن بسه
هعییی خدا
خسته نباشی 😐🤣
اگه هستین براتون بگم....نمیدونم از کجا بگم
بگو عزیزم
چاره مشکلات صحبت کردنه
منم اززندگی تقدیری ک هیچ وقت نخواست برام چیز ک دلم خواست خسته ام به همه دادالا من.اماکاری جزصبرنداریم جز تحمل شایدآخرش خداخواست
دلم داره میترکه
با هیچکس نیمتونم حرف بزنم
پول مشاور هم ندارم
دارم جهازمو میخرم
چون بابام دستش خالی بود و هست
هی انداختم اینور تر و اونورتر که شاید فرجی باشه
اما نشد
عزیزم
درکت میکنم
مشکل اصلیم شوهرمه
تو این مدت عقدی خیلی بخاطر جهاز فشار رو من اوورد
هر روز میپرسه خریدی یا نه
چرا بابات بیخیاله
چرا فلانه....چه حرفای که شنیدم و سکوت کردم
من بهش گفتم اگه نداری مبل نخر
تخت نخر واجب نیست
عروسی با هزینه کمتر میگیریم
ارایشگاه کمتر میرم
ولی اون بعد همه ی اینا میدونید چی جواب داد
گفت اینجوری میگی که منم بگم جهازو نصفه بخری!!!!!
هیچکس نیست؟ دارم با خودم حرف میزنم؟
از این حرفا گوشت باید پر باشه دنیایی هم جهاز ببری آخر حرف توش هست
ببین اگر مغازه ای نزدیک خونتون هست برو ی سری واجبات رو بردار قسطی حالا ی مقدارش خرد خرد مادرت بده ی مقدار خودت مثلا از شاباش هات یا فردا کادو مهمونی هات
