خیلی پشیمونم
من احمق بودم، برای خودم و وقت و انرژی ام ارزش قائل نشدم
به یکی تا میتونستم خوبی کردم، تکالیف درسی و پروژه های ۱۰۰ صحفه ای که با کلی زحمت نوشتم و دراختیارش گذاشتم، سر امتحان مجازی مهمترین واحد درسیم با اونهمه استرسی که داشتم ، عکس میگرفتم از صحفه براش میفرستادم،
الان که تصمیم گرفتم دورشو خط بکشم و دیگه براش هیچ کاری نکنم رفته بدترین حرفارو پشت سرم زده، یه اشتباه سهوی منو تبدیل به جنایت کرده و تا تونسته بدمو گفته، یه لحظه هم فکر اون خوبیا و کمکایی که بهش کردم، نبوده...
الانم خودش و دوستش مدام توی محیط کار به من تیکه میندازن، پشت سرمم آبرو برام نذاشتن. خودشون برای یه کاری اشتباه کردن ولی طوری وانمود کردن که انگار تقصیر منه که پیگیر نبودم و بهشون نگفتم...
من دختر ضعیفی بودم
فکر میکردم به آدما نیاز دارم
یا اینطوری میتونم دوست خوبی کنار خودم داشته باشم، اشتباه کردم ...
خانما، من کوچیکتر از اونیم که بخوام نصیحتی کنم، میدونم شما هم مثل من ضعیف نیستین ولی شاید کسی باشه که نیاز به شنیدن این حرف داره
" خواهش میکنم به هرکسی خوبی نکنید، هیچ وقت فکر نکنید که اون آدم براتون جبرانش میکنه، خصوصا توی محیط دانشگاه یا محل کار، من فکر کنم آدم فاصلشو حفظ کنه با همه خیلی بهتره"😞
