بچه ها من تصمیم گرفتم برای همیشه شوهرمو فراموش کنم. ۴ساله که هی سر دختالتای مادرش و چیزای الکی میره شکایت میکنه الانم برا بار چهارم رفته تمکین زده درحالیکه حودش بیرونم کرده و جهازمم به زور برگردونده حالا هم یه پیج زده اونجا اظهار پشیمونیو ندامتو دلتنگی میکنه یه بارم واسطه فرستاده. منم گفتم نمیخامش. آبروم همه جا رفته همه میگن شوهرت بچه اس خونواده درست درمونی نداره. راستی اینم بگم من شاغل بودم تو بیمارستان تازه چند ماه بود مشغول شده بودم ولی بخاطر اون کارمم از دست دادم. الان همسنای خودمو میبینم که چقدر ازدواج و زندگی موفقی دارن کا شوهراشون همه جوره حمایتشون میکنن تا به اهدافشون برسن ولی این اصلا اینطوری نبود. ازش متنفر شدم قدش کوتاه، بی بی فیس، آدم ضعیف، مامانی بودن، دم دمی بودنش نمیدونم چطور تونستم ۸سال تحملش کنم الان بخاطر اینا ازش بدم خجالت میکشم به همه نشونش بدمو بگم شوهرمه. البته تا قبل این دعوامون دیوونه وار عاشقش بودم و عیباش اصلا برام مهم نبود چون میخاستمش ولی الان که آبرومو برده دیگه عیباش برام مهمن. حالا شما بگین من آدم بده ام که دارم ترکش میکنم یا اون که مجبورم کرده این تصمیمو بگیرم؟
بچه داری؟
اون
کاره خوبی میکنی
شما حتی اگه بدون هیچ دلیل خاصی هم یروز ب کسی سرد بشی این لطفه ک ترکش کنی هم ب خودت لطفه هم ب اون این وسطم قضاوت آدم خوبه و بده رو همیشه مردم دارن شما اگر از مطمئنی تصمیمت درسته بیخیال باقیه
اگه از زندگیت راضی نیستی تا بچه نداری جدا شو
اگه میتونی یه مدت تنها برو جایی (دور از خانواده)
قشنگ بشین فکر کن
بعد باهاش حرف بزن شاید اونم سر عقل اومد👩🏻🦯
الان ۴ماهه از هم دوریم وقتی خونش بودم وکیل گرفته بود که زنم از خونه فرار کرده و تمکین نمیکنه منم تو شورا اثبات کردم که اون موقع خونش بودم اونجا حقو دادن بهم حالا مونده دادگاه کا فعلا خبری از ابلاغ نیست. ولی بعید میدونم آدم شده باشه همیشه همینطوره تا یه فاصله مدت دار بینمون باشه دلتنگ میشه چون میدونه هیشکی مثل من مونسو غمخوارش نیست ولی بعده اینکه آشتی کردیم دوباره بدتر از سری قبل میشه
