خیییلی بده اصلا نمیتونم باهاش حرف بزنم
هیچ حرف مشترکی با هم نداریم سر همه چی اختلاف نظر داریم تا یک جمله بگیم بحثمون میشه
مثلا میریم پارک میشینیم به در و دیوار نگاه میکنیم
اونم باهام حرف نمیزنه
شاید با مادرش روزی ۴ ساعت هم تلفنی حرف بزنن یا خواهرش
ولی با من نه
کلا ادم درون گرایی ام ولی اون بدتره
دوست دارم باهام حرفای عاشقونه بزنه
از اینده هدف و این چیزا ولی هر بار من شروع کردم بی میل بوده اخرشم بحثمون شده یا گذاشته رفته
بهش میگم تاثیر نداشته هیچی میگه خب چی بگم
تو شروع کن
از بیرون اومد بپرس چخبر بود تعریف کن چیا کردی
براش فیلم تعریف کن
بهش حرفای قشنگ بزن یاد بگیره
بحث و دعوا یه مدت نکن.درست میشه
اینکه خیلی بده
لایک
خواهرمنم دقیقامشکل شماروداره فکر کردم خواهرم تاپیک زده
خب مشکل اینه نمیتونم اصلا اهل فیلم نیست
تا میام خوشحال باشم میگه دلت خوشه تو انقدر قسط داریم تو خوشحالی
دیگه نا امید شدم
یا مثلا میخندم صدای تلوزیون یکم زیاده میگه ساکت باشید
خانوادش خیلیییی حراف هستن
بعد انگار راضیه که من ساکتم خونه ساکته میگه هیچ جا خونه ادم نمیشه دلش میخواد سکوت باشه میاد
انقد خسته میشم پابه پاش میخوابم
خب شوهر من نمیزاره برم تنها
خانوادش هم نمیرن بیرون خانواده خودمم هیچی
با دوستامم نمیزاره چت کنم
تو خونه کار گرافیک میکردم گفت حق نداری دیگه کار کنی
تلگرامم رو پاک کرد
میگم پس چیکار کنم نه تفریح نه حرفی نه زندگی الان ده روزه قهرم باهاش میاده سمتم میگم من مردم دیگه منو مرده فرض کن
کسی که نه دلخوشی داره نه تفریح و سرگرمی نه کسی که دوسش داشته باشه میشه مرده متحرک
بازم انگار نه انگار خیلی خوشحال هم به نظر میاد که نمیرم سمتش
نه معذرت خواهی نه هیچی دارم دیوونه میشم
