واااا این چه حرفیه
بنظرم اوردن بچه با این دلایل فقط خودخواهیه
بغدم ز کجا معلوم بچه که بزرگ شه نره پی زندگیش
موقع پیری و مریضی و مرگ کنار مادر پدرش باشه
بعدم از کجا معلوم اصلا ما به پیری برسیم و نیازمند کسی باشیم
من ترجیح میدم اگه پیر شدم پول بدم پرستار نگهداری کنه ازم تا بچه ای که خودش خونه و زندگی و دغدغه های خودشو داره
ببین برای رزق که تاپیک رزق و اعتماد من رو بخون
برای کم شدن عشق باید بشینید با همسرت نقشه راه و قانون پیش بینی کنید.
توکل کنید
و برای محکم شدن عشق تون
برنامه های جدی بچینید.
واقعیت اینه که با بچه و بی بچه فرق نداره عشق کم میشه
اگر زن و مرد آبیاری نکنن این‌نهال رو.
چرا توی بچه داری این نمود پیدا میکنه؟
چون واقعا اوج مسئولیته
و اگه یه نفر کنار بکشه اون یکی له میشه!
سختی ها و بی حوصلگی ها زیادتر میشه.
ولی مرد اگه حامی باشه حله.
مرد اگه با تقوا باشه
مراقب گل خونه اش خواهد بود.
این اتفاق دیر یا زود توی یه مشکل پیش میاد و سنگ محک برای شناسایی نقاط ضعف بهتون میده.
اینو بدون
با یا بی بچه
اگر‌قرار باشه شما ایکس تا امتحان بدی تا بعدا به دیدار اون دیار نورانی بری بعد از ۱۲۰ سال
این مقدار امتحان با ۱ بچه یا ۱۰ تا بچه فرق نداره ازت گرفته میشه.
این یک اصله توی توحید.
یعنی این ایکس کمتر یا بیشتر نمیشه.
اما تاپیک هام رو بخون تو امضام.
حرفاتون خیلی قانعم کرد.. درست میگین خدابخواد ادمو امتحان کنه میکنه نمونش وقتی مادرم بستری بود هنوز ک هنوزه یادم میاد اشکم میریزه خیلی سخت بود خیلی اینقدر ک نصف موهام تو سه روز سفید شد اینقدری ک یه جاهاییش حس کردم همین الانه که خداجونمو بگیره از شدت فشار و بعد اون جریان زندگی برام آروم شد.. درسته این حرفتون... چه قدر خوب راهنماییم کردین
من که عاشق اون دزدکی چشمک‌زدناش دنبال فرصت گشتن برای رابطه داشتن بوسه های یواشکیش و حرفها و شعرای رمزیشم وقتی یه فرصتی پیش بیاد بچه ها نباشن بال در میاره الان بیشتر بهم حس داره. تا زمانی که بچه نداشتیم و ازاد بودیم شما هم داری منفی فکر میکنی مردها اینجوری نیستن که با بچه دار شدن زنشون رو دوست نداشته باشن رندگی با بچه محکم تر میشه حالا درسته سختی های خودش رو داره ولی تو‌رابطه ی زن و مرد تاثیر نداره اگر واقعا دوستتون داشته باشه
چقد شبیه منه شرایطت.
حتی منم بهمن دانشگام تموم شد.
اما اقدام کردمو تا الان که خدا نخواستهو بهم نداده.
من شوهرم خیلی دلش میخواستو هر بار که گفت اشک من اومدو گفتم الان نمیخوام قبلا باهات طی کرده بودم.
منم کلی ترس داشتم. ترس از اینکه جلو پیشرفتمم بگیرهو خونه نشینم کنه. ترس از اینکه از کلی مسئولیت قراره بیاد رو دوشم. و ترس از اینکه شوهرم بگه حالا که بچه داره پابند زندگی شده و یسری کارارو که موافقش نیستمو الان رعایت میکنهو بذاره کنار و توجهش کم شه. حتی حسودی میکردم به بچه ای که قراره به دنیا بیاد که یوقت بیشتر از من دوسش نداشته باشه.
ولی الان میدونی با خودم چی میگم؟
میگم شوهر با بچه یا بی بچه میتونه بی توجه یا بد بشه. پدر مادر همیشه پیشت نیستن و دوس دارن سر زندگیت باشی. ولی بچه از خون خودت میشه. حتی اگه یروزی بمیری تا سالهاااااا به یادته لااقل. از الان که نیومده بیشتر از همه دوسش دارمو دلم میخواد همه هم خییییلیییی خیییییلیییی دوسش داشته باشن. و حتی فک میکنم اونی که بعد اومدن بچه بی توجه بشه تو زندگی خودمم نه همسرم
عزیزم دیر میشه ها😔، سن می‌ره بالا قدرت باروری پایین میاد، اون تاپیکه رو خوندی که خانومه می‌گفت نه سال جلوگیری کرده و دنبال خوش گذرانی بوده حالا بچه دار نمیشه☹️☹️☹️
ما تا جوونی متوجه نمی‌شویم، خیلیا رو دیدم تو حسرت بچن، یعنی وقتی بچه خواستن که دیگه نمیشده
