ما همه اینا رو داریم.. یعنی ماشسن داریم و از خانواده هم خونه بهمون دادن زندگی کنیم کرایه نمیدیم دخالت هم اوایل داشتیم و الان نداریم.. شوهرمم شغل ثابت حدودا دولتی داره.. فقط من تا بهمن دانشجو هستم ک بعدش تموم میشه.. خودمم یه شغل خونگی در حدمخارج خودم و بریز بپاشم دارم.. ولی نمیدونم چرا بچه بیارم مثلا میگم خب همین جوری دوتایی مگه چشه
بله دارم.
اینکه بعد از مادر شدن
انگار مادر همه شدی!
میدیدم مامان بزرگمون به هممممه میگن مامان اینجور مامان اونجور!
حتی به یه دختر غریبه.
نمی فهمیدم.
تا وقتی مامان شدم.
من مامان برگ کوچولوی نورس توی گلدان هم هستم.
مامان سانسوریا هم هستم. بهش با عشق میگم ماماااان چرا اینقدر زحمت میکشی چقدر بچه دادی تو این بهار. خسته نبااااشی عزیزم.
اون بچه که وسط صحن حرم میخوره زمین
بی اونکه صدای واضحی ازم در بیاد
قلبم براش مچاله میشه
دلم میخواد برم بغلش کنم.بچسبونم به جگرم و بگم دستت رو بده با هم راه بریم.
مامان شدن یعنی عاشق شدن.
دلت برای اون پسر سیگاری میسوزه!
قلبت برای اون دختر بی نماز تیره میشه و میگیره.
از ته قلب عاشقشونی.
نمیدونم تونستم منظورم رو برسونم یا نه.
عاشق شدن خیلی زندگی رو زیبا میکنه.
.تو سایت وقتی میرم توی یه تاپیک
با محبت صحبت میکنم
گاهی فحش میدن
حرف های ناخوب!
با اینکه قلبم میگیره
ولی دوستشون دارم...
و باور نمیکنن.
من ک کسی بهم نمیگه بجه دار شو.. مادرشوهرم میگه اونم کم.. مامانمم ک فکر میکنم اگه بچه دار شم ناراحت میشه دلش برام میسوزه... هزینه ام ک همکار های شوهرم همه دوسه تا بچه دارن و راضی هستتن.. میمونه وقت ک از بهمن دانشگاهم تموم بشه اونم ازاده ولی مثلا میترسم بچه دار شم شوهرم دیگه بهم محل نده مثلا بگه این دیگه سر گرم بچه هست من برم پی پیشرفت و زندگی شخصی خودم
بچه نداشتین تلاش نمی‌کردین؟ مامان من میگه توخودتو برای پول جر میدی ولی من میگم اخه من تلاش میکنم هنوز چیزایی دلم میخواد ندارم چه برسه بخوام بشینم بگم بی خیال... اصلا نمیتونم پس انداز کنم فقط دلم بریز بپاش میخواد هرچی دارم برای خودم خرج میکنم همش فکر و ذکرم خودمه
بجه دوس داشتن هم اولا شرایط نداشتیم دوس داشتم بااینکه قصد افدام نداشتم شوهرم میزد توحالم الان دیگه دوس ندارم دذ حدی ک برادرشوهرم بچه دار شد حتی نرفتک نگاهش کنم یا اسمش هم نپرسیدم همین قدر بی ذوق
خب نه دیگه اگر بچه نداشتم برای کی مال جمع کنیم سرمایه جمع کنیم الان دایی شوهرم کلی ملک و املاک و پول داره ولی بچه ندارن خب این ها رو بعد خواهر برادراش مفت میبرن من زندگی بدون بچه رو اصلا نمیپسندم یه روز که تنها باشم دق میکنم
منم فکر میکنم بچه بیارم میشم یه زن افسرده ک همش باید بچه داری کنه و ونگ ونگ بچه بشنوه انوقت دیگه شوهرم. دوسم نداره میگه خفه کن این بچه رو منم باید خسته و له و داغون دلم براش بسوزه و از جونم براش بزنم
ولی یکی از نزدیکانمم بچه نداش فقط یه فرزند خونده داشت وافعا دم مرگ شرایط بدی داشت کسی نبودتو بیمارستان و اخرم از نداشتن دلسوز مرد
از چه نظر می پرسی عزیزم؟
من آدم اهل دلی هستم. دلی بهم خوش میگذره.
سخت هم‌میگیرم به خودم.
ولی واقعا با بچه هام بچه شدم
بازی کردیم خییییلی زیااااااد
الان‌عاقل شدند
مشورت میدن
با هم راه میریم
کتاب میخونیم...
سختیش شاید برای جسم باشه
لذتش برای روح
یه استاد داشتم مبگفت خودت رو خوش گِل کن تا راحت بتونی یکی دیگه مثل خودت بیاری... میگفت بچه ها عصاره ما هستند
برید دنبال رشد ایمانتون تا درونتون زیبا بشه و بخواید که این‌زیبایی رو تکثیر کنید.
حالا ما که زیبا نشدیم
شما برید دنبال زیبایی و صفای دل و روح و جانتون.
بقیه اش گذراست.
شب های امتحان راهنمایی و دبیرستان و کنکور رو یادتونه؟
سخت بود.بی خوابی بود استرس بود
اما الان جز خاطره ی گاها خوب چی ازش مونده؟
با خواهرم حدود ۱۰ شب میخوابیدیم
۲ صبح پا میشدیم‌برای درس
صبح امتحان داشتیم مثلا...
این‌خاطره الان‌برامون شیرینه..اون وقتی که توش بودیم‌پر از هول و اضطراب بود.
میخوام‌بگم وقتی تو شرایطی سخته
میگذره برات بهترین خاطره اس
نمیدونم حس میکنم بچه بیارم کم میارم
بی پول میشیم
عشقمون کم میشه
خسته جسمی میشیم
کشش نداریم
نمیدونم بس ک همش اینجا از مشکلات بچه داری خوندم واقعا دوس ندارم ارامشم از دست بدم حس میکنم بجه بیار ارامش من میره از شوهرم دور میشم
