[QUOTE=230373546 شما الان استرس داری و اینکه ظلم نیست که بدنیا اوردیدش این لطف هست . ترسهات رو کنار بذار و اگر قصدت جدا شدنه و شما مسیول خودت و کودک عزیزت هستی .ومسیولانه زندگی رو پیش ببر .
بستگی به شرایطت و روحیه ت داره
من ۹ ماهه جدا شدم یه پسر ۶ ساله دارم پیش پدرشه یه شهر دیگه هم زندگی میکنن دخترم ۲سال و نیم تا ۷ سالگی با منه
ولی خب من خونه و ماشین دارم سر کار هم میرم پس انداز هم دارم خلاصه اینکه از لحاظ مالی تامینم و دستم جلو کسی دراز نیست از لحاظ روحی هم دیگه به حالت عادی برگشتم و روحیه م خوب شده ولی بذار یه چیزی که خیلی اذیتم میکنه رو بگم بهت وقتی زندگی خواهر و برادرام رو میبینم حسرت میخورم حرف های دیگران ازارم میده الان هم حس میکنم به یه همدمِ خوب احتیاج دارم که حالم رو خوب کنه ولی حیف...حیف عمری که به پای ادم اشتباه هدر شد
همونطور که شرایط زندگی متاهلی هر آدم فرق میکنه شرایط زندگی بعد از طلاقشونم باهم فرق میکنه و این شرایط بیشترش خودش می‌سازه.
یک تجربه ناموفق داشتم اما خوشحالم از شرایط الانم.
دوستی دارم که چهار بار تا حالا ازدواج کرده و الان هم از وضعیتش ناراضی.
تفکر تامل قبل طلاق و تلاش برای ساختن بعد طلاق باعث میشه آدم پشیمون نشه
ازدواج بعد از طلاق یا بیوه شدن وقتی بچه هست دوست ندارم البته نظر شخصی منه که بهتر زیر دست نامادری یا ناپدری بچه نباشه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
56 ثانیه پیش
57 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
