کاش یه جایی بود میتونستم راحت بشینم گریه کنم،شاید کمی سبک میشدم
خیلی خستم انگار هیچ امیدی به زندگی به آینده ندارم...
خدایا میدونم که همه چیو میبینی،یه گشایشی ایجاد کن برای قلب شکستم،برای همه قلبهای شکسته.
بعد 15 سال زندگی هنوز سرجای اولمونیم،بدون هیچ تغییری،فقط تو این پانزده سال سه تا بچه به این زندگی اضافه شدن،، که خودشون انگار شدن بلای جونم.
نمیدونم تقصیر تقدیره،تقصیر شوهر بی مسئولیتمه، تقصیر خداست!!!😔 نمیدونم،
همه چی دست به دست هم داده تا الان اینجا به بدترین حالت ممکن اوضاعم داغون باشه😓