چرا اتفاقا ناراحتم
همه ی آدمای اطرافم رو حذف کردم
البته ناراحتیم از پدرو مادرم هیچ وقت به تنفر نرسیده و خیلی زودگذر هست و برای همین تقریبا فقط خانواده م برام موندن..
بقیه رو چون زود میذارم کنار، دیگه کسی نمونده
حتی روابطی اجتماعی که به اجبار مجبورم داشته باشم اذیتم میکنن..
بهش فکر نکردم که دنبال راه حلش باشم، آدما و روابط باهاشون آزارم میده، به شدت حساس شدم نسبت به آدما..