این که آدمی کی و چگونه آفریده شده و نخستین انسان که بوده است پرسشی است که پیشینه ای دارد به گستردگی تاریخ؛باورهای دینی و اساطیر هر کدام از نگاه خود پاسخی متفاوت و گاه مبهم و تأمل برانگیزی به آن ها داده اند.
در اساطیر مزدیسنی، عمر جهان دوازده هزار سال است که به چهار دوره سه هزار ساله تقسیم می‌شود و در سه هزارة سوم که دوران آمیختگی خیر و شر است آفرینشِ مینوی شکل مادی گرفت و به ترتیب آسمان، زمین، آب ، گیاه، حیوان (گاو ایوک داد) و سپس نخستین انسان (گیه مرتن/گیومرث) پیدا آمدند . در بندهشن آمده است: «ششم مردم را آفرید که کیومرث است، به هفتاد روز که از روز رام ماه دی، تا روز انغزان، ماه سپندارمد است» . در داستان اسطوره‌ای آفرینش انسان به روایات ایرانی باستان، هدف از خلقت انسان «کمک به آفریدگار در مبارزه با اهریمن» و «جانشینی خدا در زمین» بیان شده است.
باش
در روایات دینی و غیردینی ایرانی دربارة سرشت آدمی آمده است: «...[کیومرث] را گِل شاه خوانند؛ زیرا از گل آفریده شده است» در نامة دینکرد نیز آمده است: کیومرث «نخستین گل شاه بود» در شاهنامه نیز به کیومرث (نخستین انسان) یک‌بار اشاره شده و جنس آن را از خاک دانسته است .
«چو از خاک مر جانور بنده کرد نخستین کیومرث را زنده کرد»
بنابراین، تمامی روایات ایرانی اذعان دارند نخستین انسان (کیومرث) تنی خاکی داشته است
ببین به نظر من بیش از داستان ادم و هواست
به نظرمن ما انسان ها تکامل یه یافته یه سری موجودات دیگر هستیم
موجودات خیلی عجیب در تاریخ بودند
اما این نخستین انسان اسطوره‌ای برساخته از گِل، ویژگی‌های دیگری نیز دارد. او چهره‌ای بلندبالا و جذاب «به روشنی خورشید» است که از زمین آفریده می‌شود. «بالایش به اندازة چهار نای است و پهنایش به اندازة بالایش». بدین‌سان کیومرث در اساطیر پهلوی، موجودی گرد است که درازای و پهنایش مساوی است و اصلاً شکل انسان ندارد و گویی همانند دیگر مخلوقات همچون امشاسپندان مفهومی انتزاعی و مجرد بوده که بعدها شکل فیزیکی و مادی گرفته است و در این شکل مادی نیز مفهوم شخصیت‌یافتۀ کاملی نیست؛ بلکه در روایات زرتشتی به اشکال مختلفی وصف شده است. این روایات بیش از هر چیز ما را به این هدایت می‌کند که کیومرث را قبل از اینکه انسان معمولی بدانیم، نمونۀ انتزاعی و مجرد و یک پیش‌الگو برای انسان به حساب آوریم.
در اسطورة مزدیسنی پس از آفرینش مادی اهریمن و دیگر دیوان (کماریکان) به گیتی و آفرینش اهورایی هجوم می‌برند و در این تازش کیومرث کشته می‌شود و از تن او بخش‌های گوناگون جهان درست می‌شود. بنا به روایت بندهشن، از نطفه او یا از زهری که از نطفه او حاصل می‌شود (بنابر روایت زادسپرم) پس از چهل سال شاخه‌ای ریواس می‌روید. این دو همسان و همپالانند. تنشان در کمدگاه چنان به هم پیوند خورده است که تشخیص نر و ماده‌بودن هرکدام امکان‌پذیر نیست «سپس هر دو از گیاه پیکری به مردم پیکری گشتند و آن فره به مینویی در ایشان شد که روان است» آنگاه اورمزد اندیشه‌های اورمزدی را به آنان تلقین می‌کند. بدین عبارات «شما تخمة آدمیان هستید؛ شما نیای جهان هستید؛ من شما را بهترین کامل‌اندیشی بخشیده‌ام. نیک بیندیشید، گفتار نیک بگویید و کردار نیک ورزید و دیوان را مستایید»
. این دو را باید نخستین انسان‌های واقعی از دیدگاه اساطیر مزدیسنی به حساب آورد و گویا در این داستان قرار بود کیومرث قربانی می‌شود تا از نطفة او بدین‌گونه نسل انسان تداوم یابد.
در آفرینش مزدیسنی شکل‌گیری جسم و روان آدمی به دو گونه دیده می‌شود: نخست، آفریدن جهان (تمام موجودات) به‌صورت مینوی و پیش از هر جسمی را شاهد هستیم. همان‌طور که در بخش مربوط به اسطوره مشی و مشیانه آمده است، جسم برای روح آفریده شده است، نه روح برای جسم. دوم در آمدن روان به کالبد گیاهی مشیه و مشیانه است که پس از آن به‌صورت انسانی درآمدند. «و میان آنها روان به مینوی داخل شد و از گیاه پیکری به مردم پیکری تغییر یافتند»
ما نسل میمونیم
نه آدم و حوا 😐💔
دینتون چی هست؟ 🤪🤩همونی که فکر میکنم؟
اوسون
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
7 ثانیه پیش
8 ثانیه پیش
8 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
