من خیلی ادمه شادی بودم با دخترم کیف میکردم.من همیشه با لحن بچگونه بجاش با همه حرف میزدم.به همه میگفتم چجوری با بچهاشون رفتار کنن.خیلیها این جور بچهارو قایم میکنن.ولی من لذت میبردم.میگفتم مگه چیه هر بچه ای یه جوره.یه قیافه ای داره بچه منم اینجوریه .من همینجوری میخامش.ولی نمیدونم چرا خدا به دلم رحم نکرد.همش با خودم فکر میکنم نکنه ریا کردم.ولی اصلا یادم نمیاد که ازش بنالم.فقط دلواپس اینن بودم که از غذا خوردن لذت نمیبرد.شاید همین ناشکریم بوده و خدا اینجوری تنبیهم کرد😭😭😭
الان رفتم پیش دخترم یکم سبکتر هستم.من مشکلم اینه که همه حتی شوهرم میگه صبوری کن.اخه مه یه نازنین دختر از دست دادم.البته شوهرمم خیلی ناراحته ولی میگه به خاطر پسرمون صبوری کن.
خیلی شرمنده من میام و ناراحتتون میکنم.برای همین میام اینجا دردل میکنم.اخه با خانواده نمیتونم درددل کنم خیلی عذاب میکشن بخاطر من.😔😔😔
الهی عزیزم
خداراشکر که بهتری
رفتن پیش دخترتون خیلی حالتون را بهتر میکنه
اتفاقا صحبت کردن دربارش و گفتن خاطراتش خیلی بهتره واستون و بهتون کمک میکنه باهاش بهتر کنار بیای مهربونم
نه عزیزم تا ۶ ماه هم هر روز گریه کنی عادیه و باید مرحله سوگواری را باید بگذرونی
مهربونم الان کاملا عادیه که حالت خوب نباشه
غم خیلی خیلی سنگینی را پشت سر گذاشتید و حتما یکم دیگه مثلا ۳۰ روز دیگه که کمی بهتر شدید برید روانشناس
اتفاقا گریه و سوگواری خیلی خوبه و باعث پذیرش بهترتون میشه
دردو دل کردنم خیلی خیلی خوبه عزیز دلم
حتما غسل صبر کنید
ان شاالله هرچه زودتر قلبتون آروم بشه 🥺🙏🏻
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
