ببین دید شما با شوهرت فرق داره.اون تو خیال خودش فکر میکنه اینکه صبح میره سر کار بهترین کادو برا خانوادشه و ذهنش راضی میشه!! شما هم انتظار داری تو مناسبت خاص توجه خاصی بشه و اینجا هم ذهن شما راضی نمیشه.شروع کردید زبانی به خودش گفتید ولی نگرفته.به مادرش هم گفتید ولی باز همسرتون نگرفته! علت هم این هست که اینجا اون سیم ارتباط قطع شده.سیم ارتباط بین شما و همسرتون چرا قطع شده نمیدونم ولی هر کس داره بر اساس ذهنیت خودش به طرف مقابل خدمت میکنه.و البته هر دو ناراضی هستید.
بهترین روش به نظر من اینه که خودت به خودت خدمت کن اونجوری که در حد توانت هست ولی در عوض شاد باش.چشم انتظار منجی بودن ادم رو داغون میکنه.از اون طرف وقتی ناراحت بشی شوهرت فکر میکنه شما ادم قدر نشناسی هستی که اونهمه تلاشش رو برا زندگی نمیبینی.و خلاصه بعد ۲۰ سال زندگی به جای یه زندگی اروم کلی خاطره خیس و زجر اور برا خودتون میسازید.
مادرشون اشتباه گفتن.بچه نیست.طرز تفکرش فرق داره.نحوه ی قدر دانی و محبتش فرق داره. بعد از چند روز ازش بپرس کادوی تولد چی دوست داری؟ مطمن باش میگه هیچی ولی بپرس دوست داری برا چکار کنم؟ ببین چی میگه.