چند سالی هست ازدواج کرده
خانواده ی همسرش هرطور باهاش برخورد کنن چیزی نمی گه واصلا جواب نمیده
بعد وقتی میاد خونه ی خودش ،تو خلوت خودش گریه می کنه اما همبشه توروی خانواده ی همسرش میخنده حتی اگه رودرروبهش بد بگن بی احترامی کنن
توی جمع همیشه بیش از اندازه شادومی خنده ولی نن می دونم که تو خلوت خودش خیلی افسرده ودل مرده شده وهمش آهنگ های غمگین گوش میده وگریه می کنه
تقصیر خودشه نباید بذاره بهش بی احترامی کنن یکی دوبار اخم تخم کنه حساب کار دستشون میاد
یادش بدین کم کم محترمانه جوابشون روبده
ی آدم ضعیف
چطور یاد بگیره
خیلی مهربونه اصلادلش راضی نمیشه ناراحتشون کنه بااینکه خیلی دلخور میشه
منم همینطور بودم هفت سال بعدش شدم ی آدم افسرده ک شده بود انبار باروت رفتم مشاوره گفت اشتباه کردی از همون اول باید قاطع جلوی اینطور آدما حرفت و روبزنی و سکوت نکنی ک عادت کنن
سکوت کردن برای اولین بار خوبه. ولی عذر میخوام خیلی. برای دفعه بعد نشون از احمق بودنه. محترمانه و مختصر و قاطعانه و اروم، پاسخگو باشن در برابر توهین. و بعد اون حریم و چارچوب و فاصله ی بیشتری رو لحاظ کنن و در رفتار باهاشون، محتاط تر رفتار کنن. با همسرشون هم با لحن اروم در میون بذارن.
یکی عین خودم پیداکردم😐
همسرش هم ازدستش شاکیه
میگه چرااینقدر باهاشون بگو بخند میکنی حداقل یکم تورفتارت باهاشون سردباش تاحساب کار دستشون بیاد اما وقتی برادر زادم توموقعیت قرارمی گیره دوباره مثل قبل رفتار می کنه
خودش هم دیگه از دست خودش کلافه اس بیچاره
اصلا اصلا اصلا ارزش نداره ک خودشو بخاطر کسی مریض کنه .اصلاتوخودش نریزه یادبگیره جواب شونوبده اول از کم شرو کنه تو چشمشون نگا نکنه و جواب بده کم کم راه میفته
هرچییییی گفتن بندازه تو زمین خودشون
بهش بگو اینطوری بهت میگن ببو گلابی یعنی چیزی حالیت نیست جوابشونو بده تا بتمرگن سر جاشون احیانا برادرزادات خیلی تنهاس و ننیخواد اینارو از دست بده
