همیشه آدم مثبت اندیشی بودم اما یه مدت یه مشکل بزرگی برام پیش اومد و درست وقتی که از همه کسایی که دوستشون داشتم و اونها هم ادعاشون میشد دوستم دارن انتظار داشتم ازم حمایت کنن میتونم بگم تقریبا همه بهم پشت کردن. همه منو رنجوندن و دنبال نفع و خواسته خودشون رفتن. این بیشتر از خود مشکل کمرم رو شکست. واقعا دلم شکسته. ماها فقط خدا رو داریم ولی حیف که نمیدونیم.
موافقم
اوکی
هیچی تو این دنیا پشت آدم نیس ما تنها بدنیا میام تنهاهم میمیریم توقع نداشته باش خودت بجنگ بلاخره یجوری میشه
رسم دنیا همینه اینجور اتفاقا باعث میشه ادم قوی تر شه بیخیال
هیشکی نمیدونی ولی تو لحظه های سخت فقط خودتو داری و خداتو...
همین
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
